We zijn niet alleen meesters in het onszelf aanpassen aan politieke opvattingen maar ook in het goedpraten ervan. Wat ik me afvraag is of dit wel zo afkeurenswaardig is als het lijkt. Wie zegt dat een kritische houding beter is dan het jezelf aanpassen? Dien je jezelf niet juist aan te passen en volledig weg te cijferen om de waarde van iets te ontdekken? Wanneer je deze gedachte doortrekt: Dienen we niet meer respect te tonen voor degenen die zich aanpassen aan de politieke situatie in hun land, hoe rampzalig deze volgens ons ook is? Dienen we het niet aan henzelf over te laten of ze zich eruit willen ‘bevrijden’ of niet?

Zie ook: anonieme overlevers