Hoe ouder ik word hoe vaker ik afscheid moet nemen van geliefden, vrienden en kennissen die overlijden. Het drama van hun overlijden wekte in de afgelopen maanden de vraag bij me op: Waar doe ik het allemaal voor? Toen ik jong was verdween deze vraag in de waan van de dag. In het najagen van materiële en geestelijke doelen. Naarmate ik ouder word verliezen deze doelen hun aantrekkingskracht. Het woord doel is een oud Germaans begrip dat verwees naar een hoop zand waarop men leerde schieten met pijl en boog. Door mijn leeftijd en ervaring ben ik bedreven geraakt in het schieten en in het bereiken van mijn doel. Ik wil niet in herhaling vervallen door op zoek te gaan naar nieuwe doelen. Mijn hoofd tolde de laatste tijd door dit ongerichte verlangen. Mijn gedachten en gevoelens wervelden als een draaikolk om me heen. Wanhopig reikte ik in de leegte. In de stilte die me doordrenkte zag ik weer hoe ik afscheid moet nemen: concentreer, laat los, ‘be there’. Schiet niet op je doel maar wees je doel.
Zie ook:
drama
afscheid van een geliefde