Mijn gevoel van zekerheid blijkt sterk verbonden te zijn geweest met het gevoel van zekerheid dat mijn lichaam mij bood. Nu deze zekerheid begint te verbrokkelen kan ik een paar dingen doen. Ik kan krampachtig proberen de brokstukken bij elkaar te houden of ik kan het verbrokkelen zien als aftakelen. Het niet zien als een verlies maar als een vanzelfsprekend proces aan het einde van een reis. De oorspronkelijke betekenis van aftakelen is ‘een zeilschip ontdoen van de takelage, van de zeilen en kabels’. Nadat de zeeman dit heeft gedaan kan hij het schip verlaten en de vaste wal betreden. Het tijdloze moment van rust en vreugde ervaren tussen het einde van de reis en het begin van een nieuwe reis.
Zie ook: de hals van de zandloper