Ik ben niet bang voor de dood. Ik ben hoogstens bang voor de fase die er bij sommigen aan vooraf gaat. Een fase van pijn en geestelijke ontregeling. De dood zelf is iets om naar uit te kijken. Hoe mooi moet de dood wel niet zijn wanneer ik zie hoe mooi de momenten zijn waarop ik me vrij en onbevangen voel. De dood zal me bevrijden van de fysieke en geestelijke ballast waar ik soms nog onder gebukt ga. Zelfs nu, wanneer ik deze ballast van me weet af te schudden, leidt het al tot heldere inzichten en een diep gevoel van vreugde en verbondenheid.