Volgens genetische onderzoekers aan de Vrije Universiteit wordt je reactie op de stelling ‘Ik beschouw mijn leven als zinvol.’ bepaald door je genen. Deze maken dat de een op zoek gaat naar de zin van het leven terwijl een ander er niet mee bezig wil zijn. Er zijn diverse kritische vragen die je hierbij kunt stellen, zoals: Wat versta je onder zinvol? en Wat is de invloed van je persoonlijke eigenschappen en ervaring op de betekenis die je aan het begrip zinvol geeft? Ik laat deze vragen los en stel mezelf een andere vraag: Ben ik door mijn interesse in de zin van het leven een genetische afwijking? Volgens de wetenschap is mijn interesse namelijk betrekkelijk. Ik had net zo goed niet geïnteresseerd kunnen zijn. Maar is het niet de zin van het leven, dat je de betrekkelijkheid leert inzien van wat zinvol lijkt en moet je daarvoor niet eerst ontdekken wat zinvol is, wat de zin is van het leven?