Wie de vraag kent, kent het antwoord. Toch zie ik in eerste instantie niet het antwoord op de vraag: Bestaat god? Omdat ik het gevoel heb dat het antwoord op het puntje van mijn tong ligt blijf ik me concentreren. Eigenlijk is de vraag heel vreemd. Ik vraag mezelf af of god wel of niet bestaat. Ik ga er blijkbaar van uit dat iets kan bestaan zonder het niets. Het niets is echter dat wat het iets omkadert zoals een beeld niet kan bestaan zonder de lege ruimte er omheen. Anders gezegd: God bestaat bij de gratie van wat god niet is. God is alles en niets. De vraag ‘Bestaat god?’ is een onzinnige vraag. De vraag probeert te splitsen wat niet te splitsen is.

Zie ook:
Geloof je in god?
Bestaat god?
iets of niets