bodemloos

Ik ben een vat vol geestelijke ballast. Het liefst zak ik door de bodem van dit vat. Soms gebeurt dit onverwachts. Zoals vandaag toen ik uitgeput door een lange en zware wandeling stil stond en om me heen keek. Plotseling zag ik, onbelast door mijn geest, de wereld om me heen. Ik besefte dat ik niet de enige was die hier had gelopen. Andere mensen in andere tijden, met andere gewoontes en andere kleding hadden hier gelopen. Mensen die net als ik de wereld zagen zoals ze is: een verstild moment waar je gedisciplineerd en vasthoudend je weg vervolgt.

Zie ook:
emotionele rollercoaster
gevoelens die blijven
onze harde schijf