Liefde en verlichting zijn twee parallelle rijbanen die naar je bestemming voeren. Welke rijbaan je ook kiest, je zult je gedachten, beelden en verwachtingen over de rijbaan die je volgt niet-reactief moeten leren beschouwen en loslaten. Je weet dat je je bestemming hebt bereikt wanneer je het gevoel hebt dat je ontwaakt. Dat je de droomwereld verlaat en in het licht van begrip, mededogen en vergeving ziet hoe de verschillende gebeurtenissen op de weg zich aaneenrijgen tot een betekenisvol en liefdevol verband.
Categorie: verwachting
losse eindjes
Nu ik zeventig ben begin ik steeds meer de losse eindjes van mijn persoon te ontleden. Onlangs was mijn perfectionisme aan de beurt. Deze eigenschap wordt sterk bepaald door mijn introverte en analytische aard. Terugkijkend op mijn leven besef ik dat mijn perfectionisme is uitvergroot door gebeurtenissen in het laatste jaar van de lagere school toen ik bij mijn vader in de klas zat. De druk om te presteren was traumatiserend. Ik had als kind geen moment rust, moest altijd presteren en was bang voor zijn oordeel. Ik herinner me hoe ik met trucs probeerde mijn falen te verbergen en hoe ik mijn stinkende best deed om aan zijn strenge eisen en verwachtingen te voldoen. Ik besef nu hoe deze ervaring niet alleen mijn leef- en werkstijl heeft bepaald maar ook het feit dat ik door mijn perfectionisme niet van spelletjes houd. Ik kan niet tegen mijn verlies. In al mijn werkzaamheden streefde ik naar perfectie en was ik bang voor het oordeel van anderen. Dit heeft me niet alleen belast maar ook veel gegeven. De maatschappelijke successen in mijn leven zouden er niet zijn geweest zonder mijn streven naar perfectie.
Zie ook:
begrip mededogen en vergeving
rafels
dankzij mijn jeugd
mijn opvoeding
De opvoeding die ik heb gehad bestaat uit vier lagen. Naast algemene aspecten zoals met twee woorden spreken, niet schelden, elkaar een hand geven na een ruzie en dankjewel zeggen, bevatte de eerste laag vooral tafelmanieren zoals handen boven tafel tijdens het eten, met mes en vork eten, niet met open mond eten, niet met volle mond praten en niet door elkaar heen praten. De tweede laag bevatte levenswijsheden als: ‘Wanneer de ouden spreken zwijgen de jongen’, ‘Waar een wil is, is een weg.’, ‘Wie dreigt mag een klap verwachten.’, ‘Als je iets doet, doe het goed.’ en een rijmpje dat aan de muur hing ‘Wie kwaad wil spreken van mij en de mijnen, die ga naar huis en bezie de zijnen en vindt hij daar dan geen gebreken, hij kome hier en heeft vrij spreken.’ De derde laag werd gevormd door het persoonlijke voorbeeld van mijn ouders, zoals de liefde en zorgzaamheid van mijn moeder en de verbeten inzet van mijn vader. De vierde laag bestond uit alles waarover niet werd gesproken en waarvan ik veronderstelde dat het daarom niet goed was, zoals scheiden en seksualiteit.
Zie ook: kernwaarden in de opvoeding
flipperkast
Het leven is een complexe flipperkast. Complex omdat je niet alleen een van de spelers bent maar ook een van de ballen. Bovendien zijn er meerdere ballen en spelers in het veld en veranderen de obstakels die je onderweg tegenkomt voortdurend van karakter en plaats. Doel is om de bal in het spel te houden en spelervaring op te doen. Je moet niet alleen leren omgaan met de diverse obstakels maar ook met de andere spelers. Net als in de mechanische flipperkast is het belangrijk om in de flipperkast van het leven je frustraties niet op de kast af te reageren waardoor deze op tilt slaat maar aandachtig en beheerst de bal op te vangen en bij te sturen. Het spel stopt zodra je bal het eindpunt heeft bereikt. Hierna nemen nieuwe spelers je plaats aan de flipperkast over.
Zie ook: het lot van een bal
de zaaier
Als ouder raak je soms gefrustreerd wanneer kinderen geen gebruik maken van je kennis en ervaring. Als schrijver voel ik soms eenzelfde frustratie. Om dit te voorkomen dien ik een zaaier te worden. Ontspannen en in nauw contact met de omgeving vervolgt de zaaier zijn weg over het land. Terwijl hij het zaad uitstrooit weet hij dat sommige zaden direct in vruchtbare aarde zullen vallen en andere eerst door regen en wind naar vruchtbare aarde moeten worden verplaatst voordat ze kunnen ontkiemen.
Zie ook: wilskracht (3)
erkenning van goed gedrag
Ik merk dat ik onbewust een beloning verwacht voor goed gedrag. Ik span me in voor een bepaalde zaak of voor iemand en verwacht er erkenning voor terug. Dit ergert me. Blijkbaar heb ik nog altijd de waardering van anderen nodig. Hoe prettig waardering ook is, ik streef er niet naar. Ik wil er niet afhankelijk van zijn. Het doet me denken aan mensen die zich als slachtoffer presenteren in de hoop dat anderen er tegenin zullen gaan en hun zelfvertrouwen zullen versterken door te bevestigen dat hen onrecht is aangedaan. Echt zelfvertrouwen, wat overgaat in zelfbewustzijn, is niet gegrondvest in de waardering van anderen maar in het vermogen om je verlangens los te laten en je open te stellen voor dat wat je ontvangt zonder ernaar te verlangen.
Zie ook:
erkenning en waardering
beloning voor goed gedrag
verwachten
ontgiften
Ik heb jarenlang een zwaar gevecht moeten leveren om mijn woonbelangen veilig te stellen. Een gevecht waar ik nog altijd gespannen van raak wanneer ik eraan terugdenk. Het wordt tijd dat ik iets aan deze spanning doe. Ik denk daarom bewust terug aan het gevecht dat ik heb geleverd en voel opnieuw de spanning in me opkomen. Het gevoel dat er geen rekening met me wordt gehouden, dat mijn belangen worden weggemoffeld. Dan besef ik: ‘Hoe afkeurenswaardig het gedrag van mijn tegenstanders ook was, het is wel mijn gevoel dat ontstond doordat mijn tegenstanders niet deden wat ik verwachtte en verlangde.’ Om de spanning kwijt te raken zal ik het gif van mijn wensen en verwachtingen los moeten laten. Immers, wie ben ik dat anderen rekening moeten houden met mij?’ Ik lach en voel de spanning van me afglijden.
Zie ook:
vergeven
jezelf vergeven
genoegdoening
begrip mededogen en vergeving