Categorie: verlangen

Verlangen. We schrijven en zingen erover maar wat betekent het en waar verlangen we naar? Lees eerst de columns verlangen, romantisch verlangen en verlangen naar verlichting.

Zie ook de categorieën hoop en wanhoop, verwachting, macht, hebzucht, begeerte en genot.

soort zoekt soort

We identificeren ons met mensen met wie we ons verwant voelen. ‘Soort zoekt soort.’ In mijn jeugd, in het katholieke zuiden, woonden en leefden katholieken en protestanten gescheiden van elkaar. Nu ik ouder ben merk ik dat we daarin nog maar weinig zijn veranderd. Ook autochtonen en allochtonen leven gescheiden van elkaar. Ik denk hier vaak aan wanneer gesproken wordt over discriminatie. Discriminatie stamt van het Latijnse discriminare ‘onderscheiden, scheiden’. Ons verlangen om onszelf te identificeren met groepen en personen met wie we ons verwant voelen maakt dat we een scheiding aanbrengen met degenen met wie we dat gevoel niet hebben. Om een einde te maken aan discriminatie zullen we het verlangen om onszelf te identificeren los moeten laten.

Zie ook: segregatie

dominostenen

Ik word in mijn leven sterk gehinderd door de ziekte van Parkinson. Als omvallende dominostenen veroorzaakt deze ziekte een reeks van fysieke klachten. In mijn geval: een stijve arm, trillende hand en kaak, droge mond, slikproblemen, slokdarm problemen, obstipatie en verminderde eetlust. Je zou er wanhopig van worden. Alhoewel wanhoop op de loer ligt en me soms dicht op de huid zit, krijgt ze niet echt vat op me. Wanhoop is gekoppeld aan hoop. Hoop ‘het emotionele verlangen dat iets werkelijkheid zal worden’ heeft nooit een grote rol in mijn leven gespeeld. Ik leef zoveel mogelijk in het hier en nu. Daar waar mijn ziekte een feit is, een chronisch gegeven. Aan dat feit kan ik niets veranderen. Het enige dat ik kan doen is met medicijnen en een aangepaste levensstijl proberen de klachten te verlichten en te genieten van het hier en nu.

Zie ook:
een feit
psychische gevolgen
psychische gevolgen parkinson

benieuwd

Ik ben benieuwd of er leven is na de dood. Ik gebruik bewust het woord benieuwd en niet het woord nieuwsgierig. Nieuwsgierig heeft voor mij te veel de betekenis van ‘begerig, gretig verlangend naar nieuwigheden, verandering’. Het woord benieuwd heeft meer de betekenis van ‘stil en aandachtig openstaan voor wat komt’. Ik verlang niet gretig naar een leven na de dood. Ik sta voor alles open inclusief de dood, het moment waarop nieuwe mogelijkheden zich aandienen. Ik verwelkom dit moment, zelfs als dat het einde van mijn persoon zou zijn.

Zie ook: dynamische balans

verhalen

Of het nu gaat om fictieve of autobiografische verhalen, ze bevatten allemaal elementen als: ambitie, hebzucht, macht, ziekte, dood, woede, wraak, geweld, verdriet, jaloezie, liefde, vreugde enz. Alle levensverhalen vormen zich rondom dit soort elementen. De verschillen hebben vooral te maken met de volgorde en de mate waarin de afzonderlijke elementen voorkomen. Terwijl dit tot me doordringt wil ik het liefst alle verhalen, inclusief mijn eigen verhaal, loslaten in de hoop dat daardoor nieuwe verhalen zullen volgen die gebaseerd zijn op onbekende nog niet doorleefde elementen.

Zie ook:
verhalenverteller
gevoelens die blijven

achtervoegsel -loos

De betekenis van het achtervoegsel -loos is ‘zonder’ zoals in machteloos. Ik heb soms het gevoel dat ik machteloos sta tegenover de gevolgen van mijn ziekte, de pandemie en het verlies van democratische waarden in de wereld. Het gevoel van machteloosheid biedt me ook iets bijzonders. Zonder de ballast van het verlangen naar macht, naar grip en controle, ontstaan er ongewone mogelijkheden. Ongewoon stamt van het werkwoord wennen. Doordat ik verlies wat ik gewend was ontstaat ruimte voor nieuwe gebeurtenissen en ervaringen.

Zie ook:
Titanic
machteloos moedeloos
bijzonder

erkenning van goed gedrag

Ik merk dat ik onbewust een beloning verwacht voor goed gedrag. Ik span me in voor een bepaalde zaak of voor iemand en verwacht er erkenning voor terug. Dit ergert me. Blijkbaar heb ik nog altijd de waardering van anderen nodig. Hoe prettig waardering ook is, ik streef er niet naar. Ik wil er niet afhankelijk van zijn. Het doet me denken aan mensen die zich als slachtoffer presenteren in de hoop dat anderen er tegenin zullen gaan en hun zelfvertrouwen zullen versterken door te bevestigen dat hen onrecht is aangedaan. Echt zelfvertrouwen, wat overgaat in zelfbewustzijn, is niet gegrondvest in de waardering van anderen maar in het vermogen om je verlangens los te laten en je open te stellen voor dat wat je ontvangt zonder ernaar te verlangen.

Zie ook:
erkenning en waardering
beloning voor goed gedrag
verwachten

Wat is liefde?

Is liefde de verzamelterm voor de hormonen waarmee we onszelf aan iets of iemand hechten? Of dien ik de vraag ‘Wat is liefde?‘ taalkundig te beschouwen? Is liefde slechts het zelfstandig naamwoord van het bijvoeglijke naamwoord lief? Maar wat is dan de betekenis van lief zoals in lief gezicht? Etymologisch is het woord lief verbonden met het gotische liufs, begeerlijk, en met het Latijnse libido, begeerte. In de taalkundige analyse speelt het werkwoord begeren blijkbaar een belangrijke rol. Wanneer ik mij hierop concentreer stel ik vast dat liefde zowel statisch is, een zelfstandig naamwoord, als dynamisch, verbonden met het werkwoord begeren. Deze twee invalshoeken zijn misschien wel de reden waarom de liefde ons zo boeit. Liefde overlapt en verbindt de grootst mogelijke tegenstellingen met elkaar: stilstand en beweging, dood en leven.

Zie ook:
hechten
de derde primaire emotie
tot de dood ons scheidt
het complete pakket
begeerte
statisch en dynamisch

1 2 3 4 5