Categorie: klussen en tuinieren

Klussen en tuinieren, je verwacht deze subcategorie misschien niet in de hoofdcategorie ‘kunst en kennis’, maar vanuit de juiste houding verricht en op de juiste manier toegepast kun je activiteiten als deze eigenlijk nergens anders plaatsen dan hier.

schrijven begint bij mij met ..

Schrijven begint bij mij met een onderwerp dat op mijn pad komt en mijn interesse wekt. Ik richt er mijn aandacht op totdat ik het concept erachter zie. De eerste versie van een column schrijf ik vervolgens in één keer. Wanneer ik deze corrigeer blijken er vaak onduidelijkheden in te zitten. Deze ontstaan, behalve door taalfouten, ook door mijn neiging om teveel aspecten te benoemen. Om de gewenste duidelijkheid te krijgen verwijder ik daarom de aspecten die te ver van het concept afstaan en ga intuïtief op zoek naar invalshoeken en betekenissen die er nauwer bij aansluiten. Woorden en zinnen verdwijnen en veranderen soms tientallen keren voordat ze beschrijven wat ik diep van binnen voel. Mijn mentale instelling tijdens dit proces lijkt sterk op die waarmee ik soms in de rotstuin aan het werk ben. Tijdloos verbonden met de natuur kan ik daar met eindeloos geduld naar de beste plaats en positie van een steen zoeken. Tijdloos verbonden met het onderwerp en het concept zoek ik met eindeloos geduld naar de best passende woorden en zinnen. Woord voor woord en zin voor zin daal ik zo af in de bron van helder weten en voelen. Hier wellen soms verrassende nieuwe inzichten op die een plaats krijgen in de definitieve column. Soms slechts met een enkel begrip of lidwoord. Wanneer de column uiteindelijk is geworden wat hij in mijn diepste beleving moet zijn laat ik het onderwerp los en vervolg mijn queeste waar ik tegen nieuwe onderwerpen aanloop die mijn interesse wekken.

Zie ook:
precisieschrijver
reflecteren
queeste
puzzelstukje
puzzel leggen
geduld
spirituele symfonie
wie schrijft die blijft

Dit was de eerste in een serie van negen geselecteerde columns over mijn schrijfproces.

  1. schrijven begint bij mij met ..
  2. betekenis concept
  3. contemplatie
  4. niet-reactief
  5. meditatief proces
  6. schrijvend mediteren
  7. de yoga van het denken
  8. zen en de kunst van het schrijven
  9. de weg en het doel

vertrouwen op kennis en ervaring

Ik ben altijd iemand geweest die diep, breed en ver vooruit dacht. Door mijn ziekte en ouderdom wordt dit steeds moeilijker. Ik besefte dit toen ik de afgelopen dagen met diverse technische vragen in mijn huis te maken kreeg. Vroeger zou ik zijn gaan zitten en ze letterlijk hebben overdacht. Toen ik dit zojuist probeerde lukte dat niet en voelde ik me bezorgd omdat ik niet alles in de hand had. Geleidelijk drong het besef tot me door dat ik vaker stap voor stap te werk zal moeten gaan, erop vertrouwen dat het allemaal wel goed komt. Dat ik gewoon moet beginnen en erop vertrouwen dat ik na jaren van kennis en ervaring intuïtief de juiste stappen zal zetten. Welbeschouwd doe ik dit eigenlijk al heel lang. Neem dit blog. Ik schrijf zonder na te denken of de column die ik schrijf wel aansluit bij de andere columns die ik heb geschreven. Wanneer ik ze, zoals nu, in één blik probeer te overzien blijken ze een samenhangend geheel te vormen. Eigenlijk is dit logisch omdat ik door mijn spirituele ervaring weet dat ook mijn persoon een samenhangend geheel vormt met alles wat is en leeft.

Zie ook:
grip en controle
intuïtie
doe wat je doet
verzamelaar
vertrouwen
vertrouw nou maar
een uitdijend kleed van inzicht

vertrouw nou maar

‘Vertrouw nou maar dat het goed komt.’ is een advies dat me regelmatig in mijn leven is gegeven. Bijvoorbeeld wanneer ik het gevoel had dat er niet goed over een technische klus was nagedacht. De eerste keer dat ik me overgaf aan dit advies was toen een aannemer zei ‘Dat lossen de jongens straks in het werk wel op.’ Gisteren drong dit advies pas echt tot me door toen ik nadacht over een klus die ik vandaag zou gaan doen. Ik merkte dat ik me zorgen maakte. Ik stond stil bij de spanning die dit veroorzaakte en hoorde mezelf denken ‘Vertrouw nou maar dat het goed komt. De problemen los je in het werk wel op.’ Nu ik hieraan terugdenk besef ik dat mijn vertrouwen in de loop van de jaren is geëvolueerd van ‘Het lost zich in het werk wel op.’ naar ‘Het komt wel goed.’

Zie ook:
vertrouwen
vertrouwen op kennis en ervaring

puzzel leggen

Ik heb altijd veel geduld gehad. Technische problemen loste ik op alsof ik een puzzel aan het leggen was. Met eindeloos geduld zoek je het juiste stukje, je probeert het aan te leggen, je legt het terug wanneer het niet blijkt te passen en je gaat op zoek naar een nieuw stukje waarbij je soms hetzelfde stukje opnieuw probeert aan te leggen. Technische problemen zoals met de computer loste ik op deze manier op. Met kalme volharding en met vallen en opstaan zocht ik een oplossing totdat het probleem was opgelost. Ik heb hier steeds minder geduld voor. Het is alsof ik het zonde van mijn tijd vind. Maar waarom zou het zonde van mijn tijd zijn? Iedere activiteit die ik met overgave, geduld en discipline uitvoer zonder obsessief op het eindresultaat gericht te zijn brengt mij waar ik het liefst ben, in het hier en nu.

Zie ook:
geduld
wie gelooft, haast zich niet
concentratie en overgave
tot op het bot en ..
de drie d’s

gevoelens die blijven

Terwijl ik bezig ben in de tuin vraag ik me af of mijn spirituele beleving dezelfde is als die van de mensen die hier vroeger leefden. Voor een antwoord op deze vraag zou ik me kunnen verdiepen in oude verhalen. Helaas zijn de meeste verhalen ongeschikt. Te veel generaties hebben er veranderingen in aangebracht en te vaak is de betekenis van woorden en zinnen veranderd. Ik richt mijn aandacht daarom op wat ik zelf voel. Vermoeid van het bukken strek ik mijn rug, kijk naar de takken boven me en geniet van de zon die op de bladeren schijnt en van het ruisen van de wind. Het is dit tijdloos genieten dat me verbindt met de mensen die voor mij leefden.

Zie ook:
boodschap voor toekomstige generaties
bodemloos
onveranderlijk
verhalen
fantasy

vijfvoudig geluk

Het achtervoegsel -voud in vijfvoudig stamt van het werkwoord vouwen. Wanneer je geluk ontvouwt, blijkt het vaak uit meerdere elementen te bestaan. Dit besefte ik toen ik vandaag bezig was in de tuin. Toen ik mijn geluk ontvouwde bleek het uit vier elementen te bestaan. De flow van het aandachtig bezig zijn, de verbondenheid met de natuur, het creatieve proces van aanleg en onderhoud en het plezier dat ik beleefde aan het resultaat. Heb je zelf geen tuin en wil je dit ook ervaren? Kom me dan helpen. Jouw geluk en mijn geluk vormen het vijfde element, helpen en geholpen worden.

Zie ook:
flow
creatieve flow

losgelaten of losgeslagen

Mijn voortuin is opnieuw ingericht. Zelf heb ik niets hoeven doen maar ik voelde me toch gespannen. Toen alles klaar was heb ik anderhalf uur geslapen, zo moe was ik. Vervolgens heb ik samen met mijn vrouw een fles wijn opengemaakt en leeggedronken waarna de spanning was verdwenen. Dit roept een vraag bij me op. Was de spanning verdwenen omdat ik blij was met het resultaat, omdat ik had geslapen of kwam het door de wijn? Met andere woorden, had ik de spanning losgelaten of was ik losgeslagen door de wijn? Nu, enkele dagen later, ken ik het antwoord. De wijn in combinatie met de blijdschap over het resultaat en over het feit dat de tuin klaar was maakten dat ik me kon ontspannen. Mijn verlangen naar volmaaktheid en het verlangen om grip te houden op het proces hadden mij uitgeput.

1 2 3 4