Categorie: discriminatie en racisme

Waarom maken we onderscheid tussen mensen? Verdiep je eerst in de betekenis van de begrippen discriminatie en racisme in de column: discriminatie en racisme.

Zie ook de categorieën tegenstellingen en fascisme.

Mein Kampf

Ik heb me de afgelopen dagen verdiept in het in 1925 gepubliceerde boek Mein Kampf van Adolf Hitler. Een autobiografisch manifest waarin hij zijn politieke standpunten presenteert. Wanneer je verder kijkt dan de zelfverheerlijking en de subjectieve argumenten dan blijkt hij heel open te zijn over zijn racistische en fascistische motieven. Volgens hem was de nederlaag van de Duitsers in de eerste wereldoorlog veroorzaakt door het verraad van leugenachtige Joden en van marxisten. Zijn oplossing was het recht van de sterkste. Eén leider en een raciaal zuiver arisch volk dat bereid was te vechten voor meer leefruimte in Oost-Europa. Je hoeft niet veel moeite te doen om te zien hoe nu, honderd jaar later, racisme en fascisme opnieuw de politiek bepalen. Wanneer de Duitsers tussen 1923 en 1933 minder lichtvaardig waren omgesprongen met de beschikbare informatie dan hadden we daar misschien iets van geleerd en zouden we nu anders reageren.

Zie ook:
storytelling
Chamberlain
Hitlers opvolger
de nieuwe fascisten
de geschiedenis herhaalt zich
discriminatie en racisme
Zet de Islam aan tot haat?
genocide
gluiperds

Dit was de achtste van een selectie van vijftien columns over zelfreflectie en zelfkritiek

  1. als ik god was
  2. ken uzelf
  3. zelfreflectie
  4. zelfkritiek
  5. Socrates
  6. culturele erfenis
  7. zij gaan de confrontatie met zichzelf uit de weg
  8. Mein Kampf
  9. lone wolves
  10. scientology
  11. opgeslokt door een sekte
  12. emotioneel zelfonderzoek
  13. een goed gevoel
  14. de kunst van het denken
  15. vrije meningsuiting

woede en haat

Bij dictators moet ik vaak denken aan Hitler en zijn vazallen. Aan mannetjes op zoek naar genoegdoening en erkenning omdat ze zich buitengesloten voelen en in hun eer aangetast. Losers met een zichzelf overschattend ego die hun woede omzetten in haat. In aan walging grenzende afkeer voor andersoortig gedrag en in verbeten vijandigheid jegens hen die dit gedrag vertonen. In hun streven naar genoegdoening en erkenning betrekken ze anderen in hun haat door in de propaganda het gevoel van afschuw, wrok en venijn te verbeelden en van argumenten te voorzien. Dit leidt tot uitbarstingen van geweld waarmee ze hun macht en aanzien versterken. Geweld zoals in nazi Duitsland in de Kristallnacht van 9 op 10 november 1938.

Zie ook:
erkenning en waardering
eergevoel
genoegdoening
integratieproces

Dit was de negende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

  1. natuurlijk geweld
  2. het kwaad in ons
  3. zekerheid en continuïteit
  4. jongensdroom
  5. de ultieme kick
  6. making a serial killer
  7. de verslavende kick van geweld
  8. olifanteneffect
  9. woede en haat
  10. wraakgevoel
  11. eerwraak
  12. de mannen cocktail
  13. verborgen kracht
  14. gewoon omdat het kan
  15. collectief geweld
  16. sektarisch geweld
  17. fanatieke doodsdrift
  18. doodgewoon
  19. teleurgesteld in de mens
  20. intieme en hartstochtelijke seks
  21. genocide
  22. mechanisch geweld
  23. zestig jaar later
  24. gerechtvaardigd geweld
  25. een mens zijn zin, is een ..

Hitlers opvolger

Nazi Duitsland heeft de norm gezet voor het fascisme in de eenentwintigste eeuw. Kenmerken van dit fascisme zijn: Een absolute alleenheerser die zich politiek en juridisch niet hoeft te verantwoorden; die omringd wordt door jaknikkers, geheime diensten en speciale legereenheden; die een nationalistische en racistische ideologie heeft welke door middel van censuur, propaganda en indoctrinatie wordt verspreid; die met niets en niemand ontziend geweld tegenstanders en tot vijand verklaarde groepen onderdrukt en die een wereldmacht probeert te creëren door middel van oorlogen waarin militairen en burgers rücksichtslos worden opgeofferd.

Hitler was in de twintigste eeuw de absolute alleenheerser in West Europa. De Spanjaard Franco en de Italiaan Mussolini waren de mindere ‘goden’ van het fascisme. Zij verleenden Hitler hand- en spandiensten. Wereldwijd vindt er momenteel een opleving plaats van het fascisme. Hoofdrolspelers zijn Poetin en Xi Jinping. De mindere goden zijn tot nu toe Kim Jung Un, Trump en de vele collaborateurs en jaknikkers in de conservatieve kweekvijver van populisten, intellectuele wauwelaars en complotdenkers. De vraag is: Wie wordt de opvolger van Hitler? Welke absolute alleenheersers zullen een alliantie met elkaar aangaan? Wie zal hen hand- en spandiensten verlenen? Zullen de democratische krachten in de wereld ook nu weer de handen in elkaar slaan en het fascisme verslaan?

Zie ook:
Mein Kampf
discriminatie en racisme
de nieuwe kolonisatoren
in de fuik van de macht

ontmenselijking

Ik heb moeite met de exclusieve aandacht voor de genocide van Joodse slachtoffers in de tweede wereldoorlog. De nazi’s probeerden niet alleen hen uit te roeien maar ook miljoenen politieke tegenstanders, gehandicapten, homo’s, Sinti en Oost-Europeanen. Onze aandacht zou zich meer moeten richten op de ontmenselijking van de totale groep slachtoffers. Op het streven van de nazi’s om de ziel van de mens te vernietigen door de slachtoffers sociaal te isoleren en hen met marteling, slavenarbeid en uithongering een langzame dood te laten sterven of door hen als vee af te voeren en industrieel te vermoorden. Een proces waarin veel slachtoffers hun menselijke waardigheid verloren. Door deze ontmenselijking politiek te initiëren en te institutionaliseren plaatsten de nazi’s de politiek op één lijn met fictieve moordenaars à la Hannibal Lecter. Onze aandacht zou zich meer moeten richten op deze politieke ontmenselijking. Wereldwijd zijn er immers nog altijd politieke partijen die één of meerdere stadia van ontmenselijking omarmen, zelfs in Israël. Hier heeft de politiek het wettelijk kader geschapen voor het onteigenen en isoleren van Palestijnen in getto’s op de Westbank en in de Gazastrook.

Zie ook:
erfgenaam
Turks getto
genocide
historische verantwoordelijkheid
over grenzen heen stappen
mechanisch geweld
de bodem van de hel
menselijke waardigheid
in de ban van geweld

soort zoekt soort

We identificeren ons met mensen met wie we ons verwant voelen. ‘Soort zoekt soort.’ In mijn jeugd, in het katholieke zuiden, woonden en leefden katholieken en protestanten gescheiden van elkaar. Nu ik ouder ben merk ik dat we daarin nog maar weinig zijn veranderd. Ook autochtonen en allochtonen leven gescheiden van elkaar. Ik denk hier vaak aan wanneer gesproken wordt over discriminatie. Discriminatie stamt van het Latijnse discriminare ‘onderscheiden, scheiden’. Ons verlangen om onszelf te identificeren met groepen en personen met wie we ons verwant voelen maakt dat we een scheiding aanbrengen met degenen met wie we dat gevoel niet hebben. Om een einde te maken aan discriminatie zullen we het verlangen om onszelf te identificeren los moeten laten.

Zie ook: segregatie

schelden doet geen pijn

Een van de wijze lessen van mijn ouders was ‘Schelden doet geen pijn.’ Destijds begreep ik dit niet. Schelden deed immers wel pijn, niet fysiek maar emotioneel. Ik voelde me sociaal afgewezen door de scheldwoorden die werden gebruikt. Hoe groot de impact van sociale afwijzing is ben ik pas echt goed gaan begrijpen toen ik me verdiepte in de vraag waarom bepaalde woorden als kwetsend worden ervaren, zoals het woord neger. Het confronteert je met sociale afwijzing die je niet zelf hebt veroorzaakt. Persoonlijk heb ik met onterechte afwijzing leren omgaan door me minder afhankelijk te maken van de goed- en afkeuring van anderen. Hierdoor begrijp ik nu beter wat mijn ouders zeiden ‘Schelden doet geen pijn.’

Zie ook: discriminatie en racisme

segregatie

Tot mijn negentiende kende ik eigenlijk alleen Nederlanders die via een lange lijn van voorouders waren geworteld in de Nederlandse cultuur. De nationale kleur die ik daardoor heb gekregen vermengt zich steeds meer met die van Nederlanders met historisch minder diepe wortels. Deze integratie gaat niet vanzelf. Ik kies ervoor om de angst voor het onbekende en de eruit voortkomende weerzin onder ogen te zien. Anderen kiezen voor de gemakkelijke weg van humanistische eigenwaan en cultuurrelativisme of voor de conservatieve wereld van hun roots. Het gevolg is segregatie, naast elkaar levende bevolkingsgroepen die elkaar discrimineren en vervolgen.

Zie ook:
integratie
integratieproces
soort zoekt soort
kosmopolitische idealisten

1 2 3