Categorie: seriemoordenaars en psychopaten

Volgens sommige onderzoekers is 1% van de wereldbevolking een psychopaat. Lees eerst de columns mijn baas is een psychopaat en mijn baas is een narcist.

de verslavende kick van geweld

Woede die je onderdrukt blijft opspelen totdat je haar in de ogen en onder ogen hebt gezien. Zolang dat niet is gebeurd stapelt de woede zich op en wordt een stuwmeer van emotionele bewijsdrang. De kracht die in het stuwmeer ligt opgeslagen kan voor diverse activiteiten worden gebruikt, van maatschappelijk gewenst tot maatschappelijk ongewenst gedrag. Van creativiteit tot criminaliteit. Wanneer het stuwmeer te groot wordt kan de dam die haar van de buitenwereld afsluit bezwijken en onschuldigen treffen met een vloedgolf van geweld. Voor jezelf kan het leegstromen van het stuwmeer een bevrijdende ervaring zijn, een seksuele ontlading. Een kick die om meer vraagt, de verslavende kick van geweld.

Zie ook:
in de ogen en onder ogen zien
grootste ergernis
waarnemer

Dit was de zevende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

terreur

Er is geweld in films dat ik verdraag en geweld waar ik moeite mee heb. Waar ik moeite mee heb is terreur. Films waarin psychopaten hun slachtoffers misleiden, martelen en vermoorden. Terreur tref je niet alleen aan in films maar ook in landen die geregeerd worden door dictatoriale regiems. Wanneer ik denk aan wat een film met mij doet dan kan ik me een beetje voorstellen wat staatsterreur doet met de mensen in die landen. Alleen al de angst en continue spanning omdat ze niet weten wie de terroristen zijn en wie de volgende slachtoffers! Een film kan ik uitzetten. Zij kunnen de film waarin ze leven niet uitzetten.

Zie ook:
mijn baas is een psychopaat
filmgeweld
angst voor aanslagen
ideologisch geweld
de godsdienst gruwel
lijdensdrieluik
de waarde van een mensenleven

olifanteneffect

Bij de oorzaken van geweld vergeten we vaak naar het olifanteneffect te kijken. Wat is het olifanteneffect? Vraag iemand om niet aan een olifant te denken en hij denkt er aan. Vraag om niet aan een roze olifant te denken en je roept zelfs het beeld van een roze olifant bij hem op. Door het olifanteneffect te variëren en te herhalen kan het zo sterk worden dat het ertoe leidt ‘dat iemand van een mug een olifant maakt.’ Het is niet alleen onze omgeving die ons middels het olifanteneffect programmeert, we programmeren ook onszelf. Om dit te stoppen dien je te reflecteren op wat je denkt, voelt en doet. Dit is lastig vooral wanneer het olifanteneffect al vroeg in je jeugd is begonnen. Bijvoorbeeld wanneer je regelmatig is gezegd ‘Je bent niets en kunt niets.’ In dat geval is de kans groot dat je dit bent gaan geloven en de programmering hebt versterkt met gedachten als ‘Zie je wel, ik kan niets.’ Je kunt gelukkig iets wat geprogrammeerd is ook deprogrammeren. Je moet dat wel echt willen, je moet bereid zijn de programmering onder ogen te zien. Doe je dat niet dan loop je het risico dat ze escaleert. Wat de gevolgen daarvan zijn zie je bijvoorbeeld bij seriemoordenaars. Zij worden, wanneer ze zichzelf niet weten te stoppen of wanneer ze niet worden gestopt, steeds gewelddadiger.

Zie ook: bron van zelfvertrouwen en kracht

Dit was de achtste van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

grensoverschrijdend gedrag

Er is een maatschappelijke tendens om vrouwelijke leidinggevenden te idealiseren. Zij zouden socialer en minder dominant zijn dan mannen. Om deze opvatting te onderbouwen wordt verwezen naar grensoverschrijdend gedrag van mannen, zoals de eigen zin doordrukken, intimiderend fysiek gedrag, woede uitbarstingen, schelden, vloeken en het openlijk iemand vernederen en beledigen. Dominante vrouwen gedragen zich niet minder extreem. Onder invloed van aanleg en cultuur uiten zij zich soms wel minder direct, bijvoorbeeld door met de ogen te rollen, te zuchten, drammen, roddelen en door anderen buiten te sluiten, te kleineren en negeren. Net als mannen hebben ook zij dit gedrag vaak van hun omgeving geleerd en komt het voort uit angst, onzekerheid, machtswellust, frustratie of een narcistische, psychopathische persoonlijkheid.

Zie ook:
menselijke waardigheid
maatschappelijke drijfjacht
twee leiderschapsstijlen
tweede persoonlijkheid
machtsstrijd
dominante eikels
mindfucker
kleineren

ontmenselijking

Ik heb moeite met de exclusieve aandacht voor de genocide van Joodse slachtoffers in de tweede wereldoorlog. De nazi’s probeerden niet alleen hen uit te roeien maar ook miljoenen politieke tegenstanders, gehandicapten, homo’s, Sinti en Oost-Europeanen. Onze aandacht zou zich meer moeten richten op de ontmenselijking van de totale groep slachtoffers. Op het streven van de nazi’s om de ziel van de mens te vernietigen door de slachtoffers sociaal te isoleren en hen met marteling, slavenarbeid en uithongering een langzame dood te laten sterven of door hen als vee af te voeren en industrieel te vermoorden. Een proces waarin veel slachtoffers hun menselijke waardigheid verloren. Door deze ontmenselijking politiek te initiëren en te institutionaliseren plaatsten de nazi’s de politiek op één lijn met fictieve moordenaars à la Hannibal Lecter. Onze aandacht zou zich meer moeten richten op deze politieke ontmenselijking. Wereldwijd zijn er immers nog altijd politieke partijen die één of meerdere stadia van ontmenselijking omarmen, zelfs in Israël. Hier heeft de politiek het wettelijk kader geschapen voor het onteigenen en isoleren van Palestijnen in getto’s op de Westbank en in de Gazastrook.

Zie ook:
erfgenaam
Turks getto
genocide
historische verantwoordelijkheid
over grenzen heen stappen
mechanisch geweld
de bodem van de hel
menselijke waardigheid
in de ban van geweld

Is Trump een moordenaar?

Strafrechtelijk ben je een moordenaar wanneer je iemand hebt gedood, dat opzettelijk hebt gedaan en met voorbedachte rade. Het strafrechtelijke verschil met doodslag is dat er bij moord sprake is van voorbedachte rade en bij doodslag niet. Bij de afweging of er sprake is van voorbedachte rade onderzoekt de rechter of je van tevoren wist wat je ging doen en of je een motief had dat voorbedachte rade onderbouwt. Trump wist dat hij besmet was met het coronavirus, dat hij anderen kon besmetten en dat zij daardoor zouden kunnen overlijden. Willens en wetens nam hij dit risico toen hij, ondanks dat hij wist dat hij anderen kon besmetten, zich vanuit het ziekenhuis in triomftocht liet rondrijden door zijn lijfwachten. Voor hem geldt als extra belastend argument dat van een president mag worden verwacht dat hij zich bewust is van de risico’s. Wat een rechtszaak tegen hem zou kunnen bemoeilijken is de vraag of onomstotelijk kan worden bewezen dat er mensen door hem zijn overleden. In breder verband is het overigens niet alleen de vraag of Trump een moordenaar is. We zouden onszelf allemaal de vraag moeten stellen: Ben ik een moordenaar wanneer ik, terwijl ik weet dat ik besmettelijk ben, naar een feestje ga en daar iemand besmet die door mij overlijdt?

primaire emotie

We spreken altijd in het meervoud over primaire emoties. Toch is er eigenlijk maar één primaire emotie: angst. Angst zet ons ertoe aan om te vechten of te vluchten. We hebben een dubbel gevoel bij angst. Enerzijds proberen we angstige situaties te vermijden, anderzijds zijn we gefascineerd door de angstige opwinding bij een onverwacht, onbekend of sluipend gevaar. Zonder angst zou de wereld er anders uitzien. De media en populisten zouden zich op andere onderwerpen richten en we zouden minder zwart-wit denken, minder in termen van goed en kwaad, positief en negatief. Ook zouden we een groot deel van onze passie verliezen, de opwinding die je voelt wanneer je de risico’s in het dagelijks leven probeert te bestrijden of te vermijden. Ondanks dit verlies zouden we in een wereld zonder angst ook iets bijzonders winnen: We zouden meer ontspannen zijn en genieten van een vredelievend bestaan. Of is dit te gemakkelijk gedacht? Zonder angst zou misschien een grote groep mensen, net als seriemoordenaars en psychopaten, geen mededogen en berouw hebben.

Zie ook:
primaire angsten
kijkersfile
horror vacui

1 2 3 4 » »

zoeken vinden loslaten

columns en e-books over spiritualiteit, communicatie en persoonlijke ontwikkeling