Categorie: terroristen

Terreur is het systematisch gebruik van intimidatie en geweld om een politiek of ideologisch doel af te dwingen. Terroristen gaan daarbij over lijken met willekeurige aanslagen op onschuldige mannen, vrouwen en kinderen. Lees eerst de columns angst voor aanslagen en terreur.

Zie ook de categorieën angst, religieus extremisme en dictators.

terreur

Er is geweld in films dat ik verdraag en geweld waar ik moeite mee heb. Waar ik moeite mee heb is terreur. Films waarin psychopaten hun slachtoffers misleiden, martelen en vermoorden. Terreur tref je niet alleen aan in films maar ook in landen die geregeerd worden door dictatoriale regiems. Wanneer ik denk aan wat een film met mij doet dan kan ik me een beetje voorstellen wat staatsterreur doet met de mensen in die landen. Alleen al de angst en continue spanning omdat ze niet weten wie de terroristen zijn en wie de volgende slachtoffers! Een film kan ik uitzetten. Zij kunnen de film waarin ze leven niet uitzetten.

Zie ook:
mijn baas is een psychopaat
filmgeweld
angst voor aanslagen
ideologisch geweld
de godsdienst gruwel
lijdensdrieluik
de waarde van een mensenleven

politiek dilemma

De strijd tussen Palestijnen en Israëliërs plaatst mij in een politiek dilemma. Steun ik de Palestijnen die zich gewapenderhand proberen te bevrijden uit het uitzichtloze bestaan in een getto of steun ik het recht van de Israëliërs om zich gewapenderhand te verdedigen tegen terroristen? Het dilemma blijft in mijn achterhoofd spelen terwijl ik mezelf verlies in video’s over de polarisatie in Amerika. De patstelling tussen democraten en republikeinen en het wantrouwen van autonomen in de overheid. De vele filmpjes en interviews wekken begrippen tot leven die al lange tijd in mijn hoofd rondspoken: mens, mensheid en menszijn. In deze begrippen vind ik het antwoord op mijn dilemma. Ieder mens draagt met de keuzes in zijn leven bij aan de ontwikkeling van de mensheid, aan de culturele en epigenetische erfenis van het mens zijn. Zo ook de Palestijnen die zich niet hebben verzet tegen de macht van Hamas en de Israëliërs die zich niet hebben verzet tegen de macht van Joodse fundamentalisten. Ik laat het dilemma los en zie hoe het leed van beide groepen zich vermengt met dat van de slachtoffers in Oekraïne en hoe al dit leed een trieste hoedanigheid van het mens zijn openbaart. Een beeld waar ik slechts met verdriet en mededogen naar kan kijken.

Zie ook:
spagaat
van mens naar zijn
interesse
epigenetica
trilemma
verwoestende energie

zelfverkozen helden

Veel mensen die we helden noemen voelen zichzelf helemaal geen held. Ze deden slechts wat moest worden gedaan om iemand te helpen of te redden. Hun blinde onvoorwaardelijke inzet en de roem die ze ongevraagd verwierven heeft een grote aantrekkingskracht op anderen. Het is dan ook een thema in talloze actiefilms. De held die tegen wil en dank letterlijk en figuurlijk door muren heen breekt om een onschuldig en kwetsbaar persoon te redden uit de handen van een monster, een psychopaat. Je treft dit thema niet alleen aan in films maar ook in het dagelijks leven. Zelfverkozen helden die jacht maken op pedofielen om te voorkomen dat kinderen slachtoffer worden en terroristen die de wereld willen redden uit de handen van andersdenkenden.

Zie ook:
zelfverkozen aanklagers
maatschappelijke drijfjacht
moed
vijftien minuten roem
geduld

optimist pessimist realist

Ik ben optimist, pessimist en realist. Ik heb niet alleen oog voor het beste en het slechtste in de mens maar ook voor de feiten over de mens. Als optimist zeg ik, kijk naar de techniek en naar de groei van de wereldbevolking en zie hoe de mens wordt voortgedreven door het beste dat hij in zich heeft, innovatie en liefde. Als pessimist zeg ik, kijk naar het aantal slachtoffers van oorlog en terreur en zie hoe slecht de mens is. Als realist zeg ik, kijk naar de feiten en zie hoe sinds de jaren vijftig het aantal oorlogsslachtoffers in niet-moslim landen is gedaald en zie hoe tussen 2016 en 2017, 82% van de toegenomen rijkdom naar de rijkste 1% in de wereld ging.

vrijheid gelijkheid broederschap

De Franse revolutie kan niet los worden gezien van de strijd om macht en geld die vanaf 1750 werd gevoerd tussen de adellijke parlementen en de koning. Hun aanzien en dat van de kerk, die zwaar op hen leunde, verzwakte daardoor. De revolutie zelf begon met de bestorming van de Bastille in 1789 en eindigde in 1799 met de staatsgreep door Napoleon. Opgehitst in pamfletten en aangevoerd door autocraten als Robespierre streed het volk tijdens de revolutie voor ‘vrijheid, gelijkheid en broederschap’. Ook nu bevinden wij ons in een revolutionaire periode. Wereldwijd komen mensen in opstand tegen het politieke establishment en tegen de nieuwe adel van zelfverrijkers. Autocraten en terroristen misbruiken de maatschappelijke onrust om hun macht en bezit te vergroten. Tegenstanders worden monddood gemaakt met pamfletachtige teksten in de sociale media. Ook nu speelt de geestelijkheid een dubieuze rol en ook nu wordt gestreden voor vrijheid, gelijkheid en broederschap.

Zie ook:
postrevolutie
complementaire drie-eenheid

de waarde van een mensenleven

Waar komt toch het idee vandaan dat het leven van een mens waard is om te worden geleefd? Wanneer je ziet hoe gemakkelijk terroristen en criminelen mensen vermoorden dan besef je dat niet iedereen dezelfde waarde hecht aan een mensenleven. Dichten we de ander misschien een waarde toe om het recht van leven voor onszelf in een wet te kunnen vastleggen? Of ligt de waarde van een mens in de liefde die we voor elkaar voelen? Maar is onze liefde wel groot genoeg om van iedereen evenveel te kunnen houden? Van al die miljarden mensen? Is dat de reden waarom moordenaars zo gemakkelijk over het leven van anderen beschikken? Beperkt hun liefde zich tot een kleine groep familie en vrienden en zijn alle andere mensen slechts anonieme getallen voor hen? Geldt dit trouwens niet voor iedereen? Is onze liefde getalsmatig begrensd en moeten we de waarde van een mensenleven in iets anders zoeken dan in de liefde? In iets wat de liefde overstijgt? In het gevoel van verbondenheid met alle levensvormen, goed en slecht? Of is er nog iets dat zelfs dit overstijgt?

Zie ook:
ontmenselijking
terreur

sektarisch geweld

ISIS is een sekte. Ze heeft een godsdienstige basis, een charismatische en machtsbeluste leider en sekteleden die sociaal worden geïsoleerd en van wie absolute gehoorzaamheid wordt geëist. ISIS zegt de wereld te willen redden maar probeert in feite haar macht en bezit te vergroten. De islamitische teksten waar ze zich op beroept misbruikt ze om wreedheden en terroristische aanslagen te rechtvaardigen. De islam is niet de enige leverancier van sektarisch geweld. Wat te denken van Jim Jones de christelijke sekteleider die vijf mensen liet vermoorden waaronder de Amerikaanse afgevaardigde Ryan en vervolgens zijn 909 aanhangers aanzette tot zelfmoord of Shoko Asahara die in Japan met een mengelmoes van boeddhisme, hindoeïsme en Japanse volksreligie een groep aanhangers aan zich bond en een aanslag met gifgas liet plegen in de metro van Tokio waarbij 13 doden en 6300 gewonden vielen. Zolang we sektes blijven gedogen op grond van het recht op godsdienstvrijheid zal dit sektarisch geweld blijven bestaan.

Zie ook:
ideologisch geweld
de godsdienst gruwel

Dit was de zestiende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

1 2 3 4 » »

zoeken vinden loslaten

columns en e-books over spiritualiteit, communicatie en persoonlijke ontwikkeling