Categorie: grens

Blijf je binnen je grenzen of stap je er overheen? Blijf je de gevangene van je gedachten en gevoelens of bevrijd je jezelf? Lees eerst de column grenzen verleggen.

Zie ook de categorieën dogma’s, emotioneel zelfonderzoek en tegenstellingen.

grensoverschrijdend gedrag

Er is een maatschappelijke tendens om vrouwelijke leidinggevenden te idealiseren. Zij zouden socialer en minder dominant zijn dan mannen. Om deze opvatting te onderbouwen wordt verwezen naar grensoverschrijdend gedrag van mannen, zoals de eigen zin doordrukken, intimiderend fysiek gedrag, woede uitbarstingen, schelden, vloeken en het openlijk iemand vernederen en beledigen. Dominante vrouwen gedragen zich niet minder extreem. Onder invloed van aanleg en cultuur uiten zij zich soms wel minder direct, bijvoorbeeld door met de ogen te rollen, te zuchten, drammen, roddelen en door anderen buiten te sluiten, te kleineren en negeren. Net als mannen hebben ook zij dit gedrag vaak van hun omgeving geleerd en komt het voort uit angst, onzekerheid, machtswellust, frustratie of een narcistische, psychopathische persoonlijkheid.

Zie ook:
menselijke waardigheid
maatschappelijke drijfjacht
twee leiderschapsstijlen
tweede persoonlijkheid
machtsstrijd
dominante eikels
mindfucker
kleineren

grenzeloze passie

Ik ben dan wel geen Jimi Hendrix of Janis Joplin die gepassioneerd muzikale grenzen openbraken maar ook ik heb met het breekijzer van mijn passie persoonlijke en maatschappelijke grenzen opengebroken. Waar zij echter steeds gepassioneerder hun grenzen te lijf gingen, besefte ik op een bepaald moment dat ik geen grenzen open hoefde te breken omdat er geen grenzen zijn. Om voorbij mijn denkbeeldige grens te kunnen reiken heb ik meer aan ingetogenheid en bescheidenheid dan aan passie. Of doe ik hen en mezelf nu tekort? Ik heb toch ook regelmatig op de toppen van mijn passie het onbegrensde ervaren?

uitvoerders

Stel dat wij de uitvoerders zijn van de scheppingskracht. Dat het belangrijkste doel in ons leven het verleggen van grenzen is door nieuwe gebieden te ontdekken en te ontginnen. Wat zijn dan de kwaliteitseisen waaraan we moeten voldoen? Of kent de scheppingskracht geen kwaliteitseisen en moet ik me er blind aan overgeven en met vallen en opstaan de grens van het mogelijke ervaren en verleggen? Als een kunstenaar mijn ego uitschakelen en me overgeven aan de scheppingskracht die mijn talenten gebruikt om zich te manifesteren en grenzen te verleggen.

Zie ook:
circulaire deeltjesversneller
de regisseur van zijn leven
registreren en regisseren
horror vacui
de schepper van god
architect
mogelijkheden
egoïsme

architect

Stel dat ik de niet-fysieke architect ben van mijn fysieke leven. Een tijdloos wezen dat de beperkingen van de tijd heeft opgezocht om ervarenderwijs grenzen te verleggen. In dat geval heb ik zelf gekozen voor mijn ziekte. Dit roept de volgende vragen bij me op: Is deze ervaring echt nodig voor een bestaan in de niet-fysieke wereld? Om welk aspect van de ziekte gaat het? Misschien het vermogen om rustig te blijven en mezelf niet gek te maken? Of is mijn ziekte slechts ‘collateral damage’ en gaat het om heel andere ervaringen?

Zie ook:
uitvoerders
de regisseur van zijn leven
registreren en regisseren
horror vacui
de schepper van god

geborgenheid

Het woord geborgenheid stamt van het woord bergen, dit betekent ‘in veiligheid brengen, opbergen’. In het verlengde van ‘bergen’ ligt het woord ‘burcht’. Dit woord maakt duidelijk wat het risico is van geborgenheid. Geborgenheid wordt soms een burcht waarin je jezelf afsluit voor de buitenwereld. Je belandt in een vicieuze cirkel van afschermen en beschermen. Je zou kunnen proberen om jezelf hier met geweld uit te bevrijden. Nadeel is dat de vicieuze cirkel dan een draaikolk wordt waarin je steeds vaster komt te zitten. Beter is het om je geïsoleerde zelf teder, met begrip en mededogen, tegemoet te treden. De geborgenheid die je dan ervaart is liefdevol en onbegrensd.

Zie ook:
polarisatie
draaikolk van geweld

doorvragen

Ik gebruik in mijn columns regelmatig de techniek van het doorvragen. Een belangrijk aspect van het doorvragen heb ik nog niet toegelicht. Zodra ik vragenderwijs de grens van mijn denken heb bereikt, word ik overvallen door onzekerheid. In eerste instantie klem ik me dan vaak vast aan bekende antwoorden. Het is een uitdaging om hier niet aan toe te geven en mezelf vragenderwijs open te blijven stellen voor het onbekende. Erop te vertrouwen dat het meest waardevolle antwoord wordt gevonden door vol te houden en mezelf niet te hechten aan wat in woorden of formules is te vatten. De echt waardevolle antwoorden vind ik niet, ze komen naar me toe in de vorm van inzichten en gevoelens zodra ik, aangekomen op de grens van mijn denken, alles wat ik denk te weten en te voelen loslaat.

Zie ook:
de rede
niet te verwoorden

Dit was de vijfde van een selectie van twaalf columns over doorvragen tot ..

  1. Socrates
  2. Het enige dat ik weet is dat ik niets weet.
  3. de yoga van het denken
  4. de yoga van het vragen
  5. doorvragen
  6. vragen staat vrij
  7. verkennen
  8. Wat blijft er van mij over?
  9. Is god een algoritme?
  10. ironie
  11. niet één antwoord
  12. eudaimonía

the sky is the limit

Ik ben gegrepen door de uitdrukking ‘The sky is the limit.’ Wat me boeit is de contradictio in terminis van de begrippen ‘sky’ en ‘limit’. Ze zijn met elkaar in tegenspraak. ‘Sky’ is de ruimte buiten de aarde. Deze ruimte heeft geen limit ‘begrenzing’. Ik zou de uitdrukking kunnen vertalen met ‘Het onbegrensde is de grens.’ Maar ook deze formulering is in tegenspraak met zichzelf. Zij heeft wel het effect van een koan op me. Ik glimlach en besef: Alles kan. The sky is the limit.

Zie ook:
alles kan
onveranderlijk
een goede grap

1 2 3 … 6