Categorie: de keizer en/of god

Er is een hardnekkig misverstand dat het spirituele altijd een op een moet worden omgezet naar het wereldlijke. Hierover zei Christus in zijn reactie op de vraag ‘Is het toegestaan belasting te betalen aan de keizer of niet? ‘ Antwoord: ‘Geef aan de keizer wat de keizer toekomt en aan God wat God toekomt.’ Lees eerst de columns postrevolutie en oordelen.

Zie ook de categorie verantwoordelijk en gesprekken met en over god.

zo bijzonder is de mens niet

De mens denkt dat hij bijzonder is, een op zichzelf staande grootheid met bijzondere kwaliteiten. Zo bijzonder is de mens niet. Hij is niet meer dan een dier onder de dieren, hoogstens ‘de eerste onder zijn gelijken’. Door zijn emotionele, verstandelijke en communicatieve vermogens is de mens verantwoordelijk voor het welzijn van alle dieren op deze planeet. Zelfs zijn spirituele bewustzijn maakt de mens niet bijzonder. Bij een grote groep mensen is het spirituele bewustzijn ingekapseld in godsdienstige voorschriften. Een pakket voorwaarden voor een spirituele beloning na de dood. Zij beseffen niet dat het spirituele bewustzijn deel is van het leven en de dood. Wanneer ze dat wel zouden beseffen dan zouden ze zich sterker bewust zijn van hun verantwoordelijkheid voor alles wat is en leeft.

Zie ook:
de arrogante mens
intieme en hartstochtelijke seks
meer dan ..
bijzonder
noblesse oblige
biocomputers

de bron van verantwoordelijkheidsgevoel en liefde

Verantwoordelijkheidsgevoel is het gevoel dat je een zorgplicht hebt voor iets of iemand. Het woord gevoel geeft aan dat de verantwoordelijkheid uit de diepste laag van je persoon komt. Ik denk plotseling aan China waar veel mensen voor hun ouders kiezen wanneer ze moeten kiezen tussen de liefde voor hun partner en de zorgplicht voor hun ouders. Ik heb moeite met hun keuze. Plicht boven liefde. Terwijl ik hierbij stil sta krijg ik beelden van onvoorwaardelijke en voorwaardelijke liefde. Ook liefde kent plichtsgevoel. Wanneer je van iemand houdt, je met iemand verbonden voelt, voel je jezelf ook verantwoordelijk voor die persoon. Zorg is in dat geval geen plicht maar een vanzelfsprekendheid die je naar de bron, naar het gevoel van verbondenheid met alles en iedereen, voert.

Dit was de zevende van acht geselecteerde columns over goddelijke liefde.

  1. goddelijke liefde
  2. vormen van goddelijke liefde
  3. Wat is goddelijke liefde?
  4. de liefde overwint alles
  5. liefde en scheppingskracht
  6. gevoel van verbondenheid
  7. de bron van verantwoordelijkheidsgevoel en liefde
  8. de bron

Dit was de elfde van twaalf geselecteerde columns in de categorie verbondenheid

  1. de derde primaire emotie
  2. hechten
  3. zekerheid en continuïteit
  4. buitengesloten
  5. onthecht handelen
  6. verbondenheid
  7. gevoel van verbondenheid
  8. ik of wij
  9. ik of jij
  10. de bron
  11. de bron van verantwoordelijkheidsgevoel en liefde
  12. de liefde overwint alles

onderzoek alles

Moet je om geweld te mogen veroordelen eerst zelf gewelddadig zijn geweest zodat je weet waarover je praat? Terwijl ik deze vraag tot me door laat dringen moet ik denken aan wat Paulus schreef in zijn brief aan de Thessalonicenzen ‘Onderzoek alles, behoud het goede en vermijd elk kwaad, in welke vorm dan ook.’ Er zijn twee redenen waarom ik aan deze tekst moet denken. De eerste is het gewelddadig verleden van Paulus voordat hij zich bekeerde tot het Christendom. De tweede zijn de woorden ‘onderzoek alles’. Deze roepen een vraag bij me op: Hoe ver ga je in je onderzoek? Hoeveel moorden zullen er wel niet zijn gepleegd door mensen die wilden onderzoeken hoe het is om iemand te vermoorden!? Na een exegese van de brief besef ik dat Paulus geen antwoord geeft op de vraag waarmee ik begon. Ik richt me daarom opnieuw op de vraag en zie nu het antwoord: Onderzoek alle aspecten van het kwaad in jezelf maar verlies daarbij niet het contact met het goede. Het goede is geweldloos, de antithese van gewelddadig. Op een dieper niveau is het goede de synthese van geweldloos en gewelddadig, van goed en kwaad. Het is de verbindende kracht, de aan zichzelf voorbij reikende liefde in de schepping. Je ontdekt deze liefde wanneer je in jezelf de drang naar geweld en de behoefte aan geweldloosheid hebt herkend en erkend. Pas dan weet je wat geweld is, waarom het er is en heb je het recht om het maatschappelijk te veroordelen.

Zie ook:
onderzoeken
drie-eenheid
wie zonder zonde is
gyroscopie
in de ban van geweld

Dit was de tiende van twintig geselecteerde columns over tegenstellingen.

  1. contrasten
  2. de kus
  3. dissonanten en consonanten
  4. ondraaglijke lichtheid
  5. de harmonie van de ziel
  6. het een en het ander
  7. complementaire persoonlijkheid
  8. binnenwereld buitenwereld
  9. eten van de boom van kennis van goed en kwaad
  10. onderzoek alles
  11. verschillen
  12. levenswiel
  13. balans
  14. hopeloze romantici
  15. geobsedeerd door liefde
  16. leven als god
  17. actief en passief
  18. schepper en schepping
  19. filosofische middenweg
  20. kijken totdat ..

kwaliteit en kwantiteit

Ik besef opeens dat ik me in mijn columns regelmatig uitspreek voor kwaliteit en waarschuw voor het streven naar kwantiteit. Maar vormen kwaliteit en kwantiteit niet een van de tegenstellingen in het leven? Tegenstellingen die, wanneer je ze zonder te oordelen beschouwt, het geheim van het leven openbaren? Ik besluit me te verdiepen in de betekenis van de woorden kwaliteit en kwantiteit. De betekenis van kwaliteit is ‘mate waarin iets goed is, hoedanigheid’. Het woord is afgeleid van het Latijnse qualis ‘aard, gelijk, dezelfde’. De betekenis van kwantiteit is ‘hoeveelheid, aantal eenheden’. Kwaliteit is de aard van iets. Kwantiteit is de hoeveelheid van iets. Terwijl ik mijn aandacht op het betekenisverschil richt besef ik: Ik heb in mijn leven twee verantwoordelijkheden, een wereldlijke en een spirituele. Binnen mijn wereldlijke verantwoordelijkheid dien ik te kiezen tussen tegenstellingen als kwaliteit en kwantiteit. Spiritueel dien ik beide aspecten te onderzoeken totdat ik ze in één blik kan overzien. Terwijl ik mijn aandacht gericht houd op de tegenstelling kwaliteit-kwantiteit zie ik de hoedanigheid van het leven, het ene dat alles in zichzelf bevat en omvat.

Zie ook:
tot aan het einde
meer maakt niet beter

ik en/of wij

Ik heb het niet zo op groepen. Waar ik vooral moeite mee heb zijn mensen die hun individualiteit opgeven en zich blind overgeven aan de normen en waarden van een groep zoals die van een sekte. Dit betekent niet dat ik het individu boven de groep plaats. De wereld is als een ouderwetse weegschaal. Ik en wij staan ieder aan één kant van de weegschaal. Slechts in het midden vind je hun echte waarde. Deze ontdek je door het gewicht los te laten dat je aan je persoonlijke identiteit en aan je groepsidentiteit hecht. Wanneer je dit doet besef je dat je in je leven niet dient te kiezen voor ik óf wij maar voor ik én wij. De wereld is als een ouderwetse weegschaal. Ik en wij staan ieder aan één kant van de weegschaal. Slechts in het midden vind je hun echte waarde., dat je twee verantwoordelijkheden hebt. In de wisselwerking tussen deze verantwoordelijkheden ervaar je de spirituele aard van ik en wij.

Zie ook:
postrevolutie
medeverantwoordelijk

onze zachte onderbuik

Begrip en mededogen zijn belangrijke waarden in onze cultuur. Ze vormen niet alleen onze kracht maar ook onze zwakte. Meedogenloze egoïsten en woedende machomannetjes kunnen gemakkelijk een gat slaan in onze zachte onderbuik. We bieden hen daarvoor de ruimte door ons vast te klampen aan het idee dat begrip en mededogen één op één vertaald dienen te worden in maatschappelijke normen. We realiseren ons niet dat je maatschappelijk soms ook hard moet zijn. Dat kan met behoud van begrip en mededogen. Wanneer je hierin slaagt ben je als de ouder van de seriemoordenaar die weet dat hij van zijn kind houdt maar er ook mee instemt dat de maatschappij harde maatregelen neemt om zich tegen hem te beschermen.

Zie ook:
begrip mededogen en vergeving
hard en hart
postrevolutie
statement
onthecht handelen
insluiten

wereldproblemen

Ik voel me de laatste dagen onrustig. Wanneer ik het waarom daarvan probeer vast te stellen besef ik dat ik de afgelopen tijd sterk geconcentreerd ben geweest op de politieke en maatschappelijke problemen in de wereld. Hierdoor ben ik vervreemd geraakt van mijn diepste zelf. Nu zou ik me kunnen verontschuldigen door te zeggen dat ik me medeverantwoordelijk voel voor wat er in de wereld gebeurt maar dat is te gemakkelijk en opportunistisch. Er is nooit een rechtvaardiging voor mijn handelen wanneer het niet voortkomt uit een rustige en stille beschouwing van mijn innerlijk. Mijn besluit staat daarom vast. Ik zorg dat ik eerst weer in het reine kom met mezelf voordat ik me opnieuw op de wereldproblemen stort.

1 2 3