Categorie: oud worden en oud zijn

Hoe vaak heeft mijn overleden buurman Ed niet gezegd: Willem, oud worden is leuk, oud zijn niet. Dit klinkt overtuigend maar is het ook waar? Lees eerst de column oud worden en oud zijn.

doel en bestemming van het huwelijk

Huwelijkse voorwaarden zijn schriftelijke afspraken over bezit en vermogen. Voor veel huwelijkspartners is de onderlinge liefde belangrijker dan de zakelijke afspraken. Vooraf of tijdens de huwelijksceremonie beloven ze elkaar daarom mondeling wat ze zullen doen om de liefde te koesteren en te verdiepen.

De afspraken en beloften stroomlijnen de onderlinge samenwerking en communicatie. Zij zijn echter geen garantie dat het huwelijk ook standhoudt. Onbewuste verwachtingen, diepgewortelde waarden en normen over bijvoorbeeld geld, seks en persoonlijke doelen, kunnen het huwelijk alsnog doen stranden.

Een huwelijk strandt ook wanneer het geen doel heeft en de liefde zich niet verdiept. Voor veel gehuwden beperkt het doel zich tot het stichten van een gezin en het samen oud worden en samen genieten van de oude dag. Liefde is echter meer dan dat. Ze reikt verder en dieper.

Soms beseffen partners dit pas door een emotionele schok, zoals het plotselinge gevoel van wanhoop en machteloosheid door een op handen zijnde scheiding, de kleine dood. Van hun stuk gebracht laten ze hun verwachtingen los en geven zich over aan de onvoorwaardelijke liefde.

In de onvoorwaardelijke overgave aan de liefde beleven ze het diepe gevoel van verbondenheid met het leven en ontdekken de bestemming van de mens. Het inzicht en besef dat je de scheppingskracht, schepper en schepping bent, de transformatie van zijn en worden.

  1. huwelijksaanzoeken
  2. liefdesverklaring
  3. huwelijksfasen
  4. huwelijksbeloften
  5. doel en bestemming van het huwelijk
  6. tot de dood ons scheidt
  7. de huwelijksreis

alles, behalve zekerheid

Ik herinner me hoe ik als kind bij een boerderij melk ging halen. In de keuken zat een pijp rokende oude man naast een warme kachel. Hij genoot van de rust terwijl de boer in de stal aan het werk was en de koeien aan de kettingen rammelden. Dit beeld staat in schril contrast met mijn eigen oude dag. Ik moet nog altijd van alles beslissen, regelen en doen. Activiteiten waar ik niet mee bezig wil zijn maar waar ik wel mee bezig moet zijn. Werk dat me door mijn leeftijd en ziekte steeds zwaarder valt. Terwijl ik dit schrijf moet ik denken aan wat de eigenaar van een bedrijf tegen een van de directeuren zei. ‘Je kunt alles van me krijgen, behalve zekerheid.’ Iets anders geformuleerd geldt dit ook voor mij ‘Je kunt alles van het leven krijgen, behalve de zekerheid van een onbezorgde rustige oude dag.’

Zie ook:
het mooie van oud zijn
het oude mannen hekje
besluit

het mooie van oud zijn

Voor mij is het mooie van oud zijn dat ik steeds minder in beslag word genomen door activiteiten waarmee ik in het verleden de toekomst te lijf ging. Ik overzie steeds beter de beperkingen en successen van mijn streven. Steeds beter de vanzelfsprekendheid en betrekkelijkheid van mijn leven. Ik overzie niet alleen steeds beter mijn eigen leven maar ook dat van anderen. De vanzelfsprekende en niet te vermijden processen en patronen in het leven van een mens. Dit betekent niet dat het leven betekenisloos voor me is geworden. Integendeel, het is mooier geworden en heeft meer betekenis gekregen. Zoveel zelfs dat ik merk dat ik diep vanbinnen liefdevol glimlach wanneer ik mijn leven en dat van anderen beschouw en overdenk.

Zie ook:
betrekkelijk
betekenis vanzelfsprekend
van losmaken naar loslaten
je bent zo oud ..
alles, behalve zekerheid
hier en nu momenten

herhaling van zetten

Naarmate ik ouder word heb ik steeds vaker het gevoel dat mijn leven een herhaling van zetten is. Dat ik in grote lijnen alles al een keer heb geprobeerd of gedaan. Dat mijn leven uitzichtloos is. Ook nu heb ik dat gevoel. Terwijl ik dit tot me door laat dringen komt het woord vervelen in me op. De betekenis van vervelen is ‘teveel zijn’. Teveel van hetzelfde verveelt, wordt een ondraaglijke last. Het is een thema in veel verhalen en films waar de een zich van de last bevrijdt door op zoek te gaan naar extreme ervaringen zoals moord en een ander wegzakt in een diepe depressie of waanzin. Ik besluit dat ik het niet zo ver wil laten komen. Er komt een andere mogelijkheid in me op. Ik hoef niet op zoek te gaan naar nieuwe ervaringen. Een herhaling van zetten kan, net als bij gebeden en rituelen, een manier zijn om je geest te verlichten. Ik glimlach en ga door met wat ik al vaak heb gedaan.

Zie ook:
vervelen
ik verveel me

in de schaduw van het kwaad

Een van de gevolgen van het ouder worden is dat het kwaad in de wereld, de machtswellust, hebzucht, genotszucht en desinteresse van de mens, sterker en dieper bij me binnenkomt. Gelukkig leer ik hier steeds beter mee om te gaan. Niet door het kwaad onverschillig van me af te laten glijden maar door het rustig en niet-reactief te beschouwen. Ik deed dit vandaag toen de schaduw van het kwaad mijn geest verduisterde. Door dit in alle rust tot me door te laten dringen besefte ik dat ik voor een keuze stond. Kies ik voor een leven in de schaduw van het kwaad of voor een leven in het licht achter het kwaad. Toen ik voor dat laatste koos zag ik niet alleen de betrekkelijkheid in van het kwaad maar zag in een flits ook het licht achter het kwaad en besefte dat de schaduw volledig zou verdwijnen op het moment dat ik in het licht boven het kwaad zou staan.

Zie ook:
goed en kwaad
nonchalant
in het oog van de cycloon
spinnenweb

aftakelen

Mijn gevoel van zekerheid blijkt sterk verbonden te zijn geweest met het gevoel van zekerheid dat mijn lichaam mij bood. Nu deze zekerheid begint te verbrokkelen kan ik een paar dingen doen. Ik kan krampachtig proberen de brokstukken bij elkaar te houden of ik kan het verbrokkelen zien als aftakelen. Het niet zien als een verlies maar als een vanzelfsprekend proces aan het einde van een reis. De oorspronkelijke betekenis van aftakelen is ‘een zeilschip ontdoen van de takelage, van de zeilen en kabels’. Nadat de zeeman dit heeft gedaan kan hij het schip verlaten en de vaste wal betreden. Het tijdloze moment van rust en vreugde ervaren tussen het einde van de reis en het begin van een nieuwe reis.

Zie ook: de hals van de zandloper

gemakzucht en winstbejag

Ik was in het afgelopen jaar afhankelijk van twee bouwtechnische bedrijven waar ik zwaar in teleurgesteld ben. Het eerste bedrijf bleek een beunhaas te zijn die loog, slecht werk leverde en dreigementen uitte toen ik daarover mijn beklag deed. Het tweede bedrijf leek een goede naam te hebben maar bleek in de kleine lettertjes de schade die ze hadden veroorzaakt van de hand te wijzen. Ik vraag me af waardoor mijn gevoel van teleurstelling wordt veroorzaakt. Gravend in mezelf kom ik tot de volgende conclusie: Door mijn leeftijd en ziekte ben ik minder bedachtzaam geweest bij de uitbesteding van de twee klussen. Daarnaast heb ik, toen ik zelf ondernemer was, me altijd laten leiden door het principe ‘afspraak is afspraak’. Ook probeerde ik meer voor mijn klanten te doen dan zij redelijkerwijs van mij mochten verwachten. De bedrijven waarin ik teleurgesteld ben hanteren deze principes niet. Zij laten zich leiden door gemakzucht en winstbejag.

Zie ook:
hebzucht
opgelicht
doorgeslagen in individualisme
recht

1 2 3 6