Ik heb altijd veel geduld gehad. Technische problemen loste ik op alsof ik een puzzel aan het leggen was. Met eindeloos geduld zoek je het juiste stukje, je probeert het aan te leggen, je legt het terug wanneer het niet blijkt te passen en je gaat op zoek naar een nieuw stukje waarbij je soms hetzelfde stukje opnieuw probeert aan te leggen. Technische problemen zoals met de computer loste ik op deze manier op. Met kalme volharding en met vallen en opstaan zocht ik een oplossing totdat het probleem was opgelost. Ik heb hier steeds minder geduld voor. Het is alsof ik het zonde van mijn tijd vind. Maar waarom zou het zonde van mijn tijd zijn? Iedere activiteit die ik met overgave, geduld en discipline uitvoer zonder obsessief op het eindresultaat gericht te zijn brengt mij waar ik het liefst ben, in het hier en nu.
Zie ook:
geduld
wie gelooft, haast zich niet
concentratie en overgave
tot op het bot en ..
de drie d’s