Categorie: observeren en beschouwen

De betekenis van observeren is ‘aandachtig en zorgvuldig waarnemen, in het oog houden’. Vaak is het een opstap naar beschouwen. Het woord beschouwen heeft behalve de betekenis van oplettend waarnemen ook de overdrachtelijke betekenis van ‘jezelf openstellen voor en het tot je door laten dringen van wat je zintuigen kunnen classificeren maar niet kunnen bevatten’. Lees eerst de columns observerenvan losmaken naar loslaten en contemplatie.

biechtgeheim

Het biechtgeheim is de katholieke bepaling dat een zonde die je in de biecht hebt bekend niet door de biechtvader openbaar mag worden gemaakt. Nadat je de zonde hebt bekend schenkt de biechtvader je, in naam van Christus, vergiffenis. Het begrip biecht stamt van het woord bekennen ‘herkennen, erkennen, berouw tonen’.

De algemene betekenis van een geheim is ‘iets wat je niet durft te bekennen omdat het een overtreding is van een sociale waarde, norm of wet’. Een geheim wordt een last wanneer je jezelf schaamt, schuldig voelt en bang bent de prijs voor de overtreding te moeten betalen: publieke vernedering, boete en/of gevangenisstraf.

Spiritueel verlos je jezelf van de emotionele en geestelijke last door de overtreding, inclusief haar context en de gevolgen, niet-reactief te beschouwen, te herkennen en erkennen. Hierdoor krijg je begrip en mededogen voor wie je bent en wat je hebt gedaan en kun je jezelf vergeven, ben je je eigen biechtvader.

Dit was de eerste van een selectie van tien columns over schuld en boete.

  1. biechtgeheim
  2. wetmatigheid
  3. straf en schuld
  4. schuld en boete
  5. genoegdoening
  6. niet bekennen maar erkennen
  7. begrip
  8. mededogen
  9. jezelf vergeven
  10. de prijs van vrijheid

de as waaruit de Phoenix herrijst

Ook ik heb momenten dat ik lijd. Momenten van wanhoop en verdriet. Draaikolken van gevoelens waarin ik word meegezogen naar de uitzichtloze diepte van zwaarmoedigheid. Hier aangekomen heb ik geleerd om rustig te blijven en het lijden niet-reactief te beschouwen. Door dit te doen keer ik terug in het leven waar ik het lijden vergeet. Ik denk er niet meer aan. Ik herinner me vaak nog wel het feit dat ik geleden heb maar niet het gevoel, de pijn. Alsof de pijn niet in mijn geheugen kan worden opgeslagen. Alsof het geen deel is van wie ik ben. Ik laat dit tot me doordringen en besef dat lijden de as is waaruit Phoenix, de mythologische vuurvogel, herrijst. De as van je persoon die ontstaat in het vuur van de tegenstellingen in het leven. De as waaruit de scheppingskracht steeds opnieuw opvlamt in haar drang naar bewustzijn en bewust ‘zijn’.

Zie ook:
le moment suprême
zwaarmoedig
depressie
reïncarnatie

Dit was de zesde van acht geselecteerde columns in de categorie bewustzijn.

  1. oorsprong van ons bewustzijn
  2. wat blijft er van mij over
  3. zelfbewustzijn
  4. bewustzijn en besef
  5. wat was er eerder
  6. de as waaruit de Phoenix herrijst
  7. de cirkel is rond
  8. interesse

Dit was de laatste van een selectie van twaalf columns in de categorie slachtoffergevoel.

  1. slachtoffergevoel
  2. slachtofferpolitiek
  3. maak van je hart geen moordkuil
  4. zielig
  5. mededogen
  6. compassie
  7. Job
  8. Waarom moet mij dit overkomen?
  9. Parkinson moment
  10. het fort
  11. traumaverwerking in drie stappen
  12. de as waaruit de Phoenix herrijst

van gemakzucht naar angst

Ik heb meerdere interviews gezien van Russische vloggers die aan voorbijgangers op straat hun mening vroegen over politiek getinte onderwerpen. Naast degenen die afwerend reageerden waren er ook personen die lieten merken dat ze bang waren om een open en eerlijk antwoord te geven. Ook familie en vrienden die hen vergezelden waren bang. Ze waarschuwden mompelend en non-verbaal om niet te veel te zeggen. Ook wij zijn voorzichtig met wat we zeggen en hoe we iets zeggen. Neem politici. Negatieve of aanvallende woorden herhalen ze niet of vervangen ze door minder beladen woorden. Veel kiezers ergeren zich hieraan. Zij willen een emotionele reactie waar ze zich tegen af kunnen zetten of waar ze mee in kunnen stemmen. Reageren op iemands emotionele reactie kost namelijk minder moeite dan een onderwerp van alle kanten beschouwen en analyseren. Wat ze niet beseffen is dat ze door te reageren en niet zelfstandig te ageren boven op de glijbaan staan van gemakzucht naar angst.

Zie ook:
emotionele gemakzucht
beschaving
Hoe waar is de waarheid?
actief en reactief
liegen en bedriegen

in de schaduw van het kwaad

Een van de gevolgen van het ouder worden is dat het kwaad in de wereld, de machtswellust, hebzucht, genotszucht en desinteresse van de mens, sterker en dieper bij me binnenkomt. Gelukkig leer ik hier steeds beter mee om te gaan. Niet door het kwaad onverschillig van me af te laten glijden maar door het rustig en niet-reactief te beschouwen. Ik deed dit vandaag toen de schaduw van het kwaad mijn geest verduisterde. Door dit in alle rust tot me door te laten dringen besefte ik dat ik voor een keuze stond. Kies ik voor een leven in de schaduw van het kwaad of voor een leven in het licht achter het kwaad. Toen ik voor dat laatste koos zag ik niet alleen de betrekkelijkheid in van het kwaad maar zag in een flits ook het licht achter het kwaad en besefte dat de schaduw volledig zou verdwijnen op het moment dat ik in het licht boven het kwaad zou staan.

Zie ook:
goed en kwaad
nonchalant
in het oog van de cycloon
spinnenweb

schrijvend mediteren

Schrijven is voor mij een vorm van mediteren. Het begint ermee dat me iets opvalt waarin ik een concept, een diepere betekenis meen te zien. Om het concept te doorgronden onderzoek ik beschouwend en vragenderwijs de gedachten, beelden en gevoelens die het bij me oproept. Voor een groot deel gebeurt dit schrijvend. Door de vragen en antwoorden uit te schrijven in de vorm van een column ontvouwt zich het concept. De eerste opzet van de column gaat meestal snel, daarna is het een moeizaam proces waarbij ik soms urenlang zoek naar de juiste woorden en zinnen, ze vervang en opnieuw orden totdat ik in de tekst de diepere waarde van het concept herken en ervaar. Op het moment dat dit gebeurt laat ik het onderwerp los en publiceer de column. Soms blijkt in de eerste dagen na publicatie dat de tekst niet lekker loopt of dat er nog interpretaties mogelijk zijn die ik wil vermijden. Ik verbeter dan alsnog de tekst. Na enkele dagen laat ik de column definitief los en richt me op het volgende onderwerp dat mijn aandacht vraagt.

Dit was de zesde in een serie van negen geselecteerde columns over mijn schrijfproces.

  1. schrijven begint bij mij met ..
  2. betekenis concept
  3. contemplatie
  4. niet-reactief
  5. meditatief proces
  6. schrijvend mediteren
  7. de yoga van het denken
  8. zen en de kunst van het schrijven
  9. de weg en het doel

Bardo

Bardo was voor mij een van de topfilms in het afgelopen jaar. De film deed me denken aan het meesterwerk van Visconti ‘Death in Venice’. Met verstilde beelden vertraagde deze film mijn geest waardoor ik kon reflecteren op mezelf. De film Bardo van de regisseur Alejandro Iñárritu had hetzelfde effect. Bardo is de Boeddhistische term voor de overgangsfase tussen leven en wedergeboorte. Waar Visconti als thema koos voor de ontwakende homoliefde bij de aan cholera stervende hoofdrolspeler, koos Iñárritu voor de immigrant die gevangen zit tussen twee culturen. Door de film werd ik me bewust van het spanningsveld waar ik zelf in zit. Het is alsof mijn leven door de ziekte van Parkinson vertraagt en ik in het bardo beland. Door de ziekte ben ik in gesprekken steeds minder alert en direct. Steeds vaker ben ik de stille waarnemer van eigenschappen en processen die ieder mens in zichzelf moet leren herkennen, erkennen en hanteren.

Zie ook:
ronddolen
krimpende wereld
spinnenweb
de hals van de zandloper
vagevuur

identiteitsontwikkeling

De vorming van je identiteit begint bij de liefde van je ouders. Zij zijn belangrijk voor je gevoel van zekerheid en zelfvertrouwen. Laag voor laag groeit vervolgens je identiteit met je genderidentiteit, sociale identiteit, culturele identiteit en de identiteit die het gevolg is van de keuzes die je maakt in je leven. Keuzes die in sterke mate worden bepaald door de mogelijkheden van je omgeving. Dit roept een vraag bij me op: Heb ik een eigen identiteit of ben ik een kloon van mijn omgeving? Om de vraag te kunnen beantwoorden heb ik gedaan wat het woord identiteitsontwikkeling aangeeft. Ik liet de afzonderlijke lagen van mijn identiteit los door ze in alle rust te beschouwen. Op het moment dat ik alle lagen was gepasseerd besefte ik dat ik niet anders ben dan de mensen om mij heen. Ik ben hetzelfde als zij en tegelijkertijd toch ook nog dezelfde persoon die ik altijd al was.

Zie ook:
identiteit
kernwaarden in de opvoeding

1 2 3 8