In de column de vreugde van het zijn gaf ik aan dat ik nog niet wist wat ik zou gaan doen. Of ik vanwege de beginnende kanker, mijn prostaat operatief zou laten verwijderen, zou laten bestralen of dat ik niets zou doen. Op grond van de resultaten van het laatste onderzoek stel ik de beslissing een half jaar uit. Ik kies in dit stadium van de ziekte voor de kwaliteit van leven. Ik wil niet van de regen in de drup belanden. De ziekte van Parkinson zal namelijk een negatieve impact hebben op de incontinentie na een operatie of bestraling. Wanneer ik zeg dat ik kies voor de kwaliteit van leven dan betekent dat niet dat ik een klachtenvrij bestaan nastreef. Ongemakken en pijn horen bij het leven. Ik zal ze net als de spirituele momenten in mijn leven geleefd moeten hebben om ze los te kunnen laten en op te gaan in de constante transformatie van zijn.
Categorie: kwaliteit en kwantiteit
de vreugde van zijn
Wat is de toegevoegde waarde van de tijd waarmee mijn leven misschien zal worden verlengd? Ik stel deze vraag omdat ik voor de keuze sta of ik mijn prostaat zal laten verwijderen of zal laten bestralen. In beide gevallen kunnen er vervelende bijwerkingen ontstaan, zoals incontinentie en erectiestoornissen. Wanneer ik de beslissing uitstel kan de kanker zich uitzaaien met als gevolg een nog veel grotere ellende. Ik kan ook denken ‘Het zal zo’n vaart niet lopen. Het zal mijn tijd wel duren.’ Dit alles speelt door mijn hoofd terwijl ik door de tuin loop. Ik weet nog niet wat ik ga doen. Gelukkig hoeft dat ook nog niet. Ik sta stil en geniet van het zonlicht dat op de paars blauwe bloesem van de maagdenpalm schijnt. Is dit de toegevoegde waarde? Niet een kwantitatieve maar een kwalitatieve: de vreugde van zijn?
Zie ook:
Opereren of bestralen?
kiezen voor een kies
leven in geleende tijd
hier en nu momenten
genieten
vreugde
de constante transformatie van zijn
kwaliteit en kwantiteit
Ik besef opeens dat ik me in mijn columns regelmatig uitspreek voor kwaliteit en waarschuw voor het streven naar kwantiteit. Maar vormen kwaliteit en kwantiteit niet een van de tegenstellingen in het leven? Tegenstellingen die, wanneer je ze zonder te oordelen beschouwt, het geheim van het leven openbaren? Ik besluit me te verdiepen in de betekenis van de woorden kwaliteit en kwantiteit. De betekenis van kwaliteit is ‘mate waarin iets goed is, hoedanigheid’. Het woord is afgeleid van het Latijnse qualis ‘aard, gelijk, dezelfde’. De betekenis van kwantiteit is ‘hoeveelheid, aantal eenheden’. Kwaliteit is de aard van iets. Kwantiteit is de hoeveelheid van iets. Terwijl ik mijn aandacht op het betekenisverschil richt besef ik: Ik heb in mijn leven twee verantwoordelijkheden, een wereldlijke en een spirituele. Binnen mijn wereldlijke verantwoordelijkheid dien ik te kiezen tussen tegenstellingen als kwaliteit en kwantiteit. Spiritueel dien ik beide aspecten te onderzoeken totdat ik ze in één blik kan overzien. Terwijl ik mijn aandacht gericht houd op de tegenstelling kwaliteit-kwantiteit zie ik de hoedanigheid van het leven, het ene dat alles in zichzelf bevat en omvat.
tot aan het einde
Er is iets waar ik tot aan het einde van mijn leven naar wil blijven streven. Ik wil alles waar ik de verantwoordelijkheid voor draag en wat ik creëer zo goed en zo mooi mogelijk achterlaten. Eigenlijk is dit vreemd. Ik weet dat alle concrete dingen die ik achterlaat vergankelijk zijn. Mijn nabestaanden zullen mijn blog misschien nog een tijdje in de lucht houden maar ook dit stopt een keer. Nieuwe eigenaren zullen het huis en de tuin op de schop gooien. Toch leef en werk ik alsof dit niet zal gebeuren. Ik glimlach om de betrekkelijkheid van mijn kwaliteitsstreven en kijk of ik nog iets moet verbeteren aan deze column.
Zie ook:
één lange opzegtermijn
duurzaam
nalatenschap
ga maar
streven naar volmaaktheid
doorgeslagen in individualisme
We zijn doorgeslagen in individualisme. Vertrouwen meer op onszelf dan op politici, rechters, overheidsinstellingen en wetenschappers. Kiezen niet voor een politieke partij maar voor autocratische populisten. Leven ons eigen leventje alsof er geen politieke storm over de wereld raast die de democratie bedreigt. Zien niet het collectieve belang van defensie, politie, brandweer en medische zorg totdat we ze zelf nodig hebben. Kijken zwijgend toe wanneer vandalen bezittingen van anderen vernielen. Vallen medisch personeel aan omdat we als eerste willen worden geholpen. Vinden financiële winst belangrijker dan kwaliteit, duurzaamheid, betrouwbaarheid en service van de bedrijven waarin we hebben belegd. Vinden eigen groei en welzijn belangrijker dan zekerheid en continuïteit in de opvoeding van onze kinderen. Vinden het doorgaan van onze vliegvakantie belangrijker dan het nalaten van een duurzame wereld aan toekomstige generaties. Gaan opvattingen uit de weg die in strijd zijn met die van onszelf.
Zie ook:
het Westen
gemakzucht en winstbejag
Dit was de elfde van twaalf geselecteerde columns in de categorie democratie.
mijn laatste twee vragen
Ik wil aan het einde van mijn leven de volgende twee vragen kunnen beantwoorden ‘Wat heeft het leven voor mij betekend?’ en ‘Wat heb ik voor het leven betekend?’ Wanneer ik dit aan anderen vertel dan levert dat meestal een van de volgende reacties op. Een minderheid vertelt spontaan wat hún antwoorden zouden zijn. De meerderheid zwijgt en lijkt zich in zichzelf te keren. Het is alsof ze willen zeggen ‘Ik zou niet weten wat mijn antwoord zal zijn. Ik ben niet zo bijzonder.’ Toen ik hierover nadacht kwam ik tot de volgende gedachte. Wat veel mensen gewoon vinden van zichzelf wordt bijzonder door wat ze ermee doen. Stel je bent door aanleg en opvoeding een onzelfzuchtig persoon, bescheiden en zorgzaam. Dit is wat het leven voor je betekent. Op zich is dat niet bijzonder. Het is een van de vele betekenissen die het leven te bieden heeft. Het wordt pas bijzonder door wat je ermee doet. Dit hoeft niet groot in aantal of formaat te zijn en ook niet inspirerend voor anderen. Je betekent al iets voor het leven door de zorg voor een enkel persoon of als kluizenaar met de zorg voor een moestuin.
Zie ook:
van lust naar last
gewoon ‘n verhaal
de ultieme test
Wat wil ik nog?
als je maar gezond bent
geven en nemen
Dit was de vierde van negen geselecteerde columns in de categorie: voltooid leven.
consumptiemaatschappij
Het eerste dat in me opkomt wanneer ik aan het begrip consumptiemaatschappij denk is dat materiële rijkdom status geeft. Om deze status en de daarbij behorende gevoelens te handhaven en te vergroten wil de rijke steeds meer, groter en beter. Verblind door hebzucht ziet hij niet hoe zijn mensbeeld verandert. Hoe degenen die minder of niets bezitten in zijn ogen losers zijn. Slaven die hij de toegang tot zijn wereld ontzegt omdat hij hen nodig heeft om zijn status te bevestigen en zijn rijkdom te voeden.
Zie ook:
groot groter grootst
meer maakt niet beter
gewoon ’n verhaal
superrijken
maatschappelijk karma
emotionele bijeffecten angst
hebzucht
de nieuwe kolonisatoren
streven naar vrijheid