Categorie: niet-reactief

Niet-reactief is ‘niet reageren op wat je beschouwend in jezelf opmerkt’. Er niet over oordelen en er geen standpunt over innemen voordat je het hele onderwerp overziet. Lees eerst de column niet-reactief

Zie ook de categorie onthecht handelen.

de as waaruit de Phoenix herrijst

Ook ik heb momenten dat ik lijd. Momenten van wanhoop en verdriet. Draaikolken van gevoelens waarin ik word meegezogen naar de uitzichtloze diepte van zwaarmoedigheid. Hier aangekomen heb ik geleerd om rustig te blijven en het lijden niet-reactief te beschouwen. Door dit te doen keer ik terug in het leven waar ik het lijden vergeet. Ik denk er niet meer aan. Ik herinner me vaak nog wel het feit dat ik geleden heb maar niet het gevoel, de pijn. Alsof de pijn niet in mijn geheugen kan worden opgeslagen. Alsof het geen deel is van wie ik ben. Ik laat dit tot me doordringen en besef dat lijden de as is waaruit Phoenix, de mythologische vuurvogel, herrijst. De as van je persoon die ontstaat in het vuur van de tegenstellingen in het leven. De as waaruit de scheppingskracht steeds opnieuw opvlamt in haar drang naar bewustzijn en bewust ‘zijn’.

Zie ook:
le moment suprême
zwaarmoedig
depressie
reïncarnatie

Dit was de zesde van acht geselecteerde columns in de categorie bewustzijn.

Dit was de laatste van een selectie van twaalf columns in de categorie slachtoffergevoel.

hechten

Hechten ‘verbinden’ is de derde primaire emotie. Bij gevaar klampen kinderen zich vast aan de moeder of verzorger bij wie ze zich beschermd en geborgen voelen. Hechten is niet alleen belangrijk omdat je er je overlevingskansen mee verbetert, het versterkt ook je band met de groep en het kan het begin zijn van een zoektocht naar het gevoel van verbondenheid met alles en iedereen. Misschien heb je niet het geluk gehad van een goede hechting met je ouders of verzorgers. Dit betekent niet dat je nooit het diepe gevoel van verbondenheid zult ervaren. Door niet-reactief de behoefte aan hechting te beschouwen en los te laten ervaar je het gevoel van verbondenheid dat tegenstellingen overbrugt.

Zie ook:
de grip verliezen
onvoorwaardelijk

Dit was de tweede van twaalf geselecteerde columns in de categorie verbondenheid.

de bron

Ik heb het vaak over doorvragen tot in de kern, tot in de spirituele bron. Maar waar is de bron, hoe kom je er en hoe weet je dat je er bent? De bron ligt in je binnenste waar ruimte en tijd besloten liggen in het vermogen om jezelf te scheppen en herscheppen. Je herkent haar in de tegenstellingen op je zoektocht. Je komt er door je niet-reactief en met begrip en mededogen te verdiepen in de tegenstellingen en er onthecht mee om te gaan. Je weet dat je er dichtbij bent door de verhelderende inzichten die je krijgt en door de verbondenheid die je voelt. Je betreedt de bron door je over te geven aan de scheppingskracht in de bron.

Dit was de laatste van elf geselecteerde columns in de categorie scheppingskracht.

Dit was de eerste van zes geselecteerde columns in de categorie de bron en de rivier.

Dit was de laatste van acht geselecteerde columns over goddelijke liefde.

Dit was de tiende van twaalf geselecteerde columns in de categorie verbondenheid.

Dit was de zesde van elf geselecteerde columns over worden en zijn.

in de schaduw van het kwaad

Een van de gevolgen van het ouder worden is dat het kwaad in de wereld, de machtswellust, hebzucht, genotszucht en desinteresse van de mens, sterker en dieper bij me binnenkomt. Gelukkig leer ik hier steeds beter mee om te gaan. Niet door het kwaad onverschillig van me af te laten glijden maar door het rustig en niet-reactief te beschouwen. Ik deed dit vandaag toen de schaduw van het kwaad mijn geest verduisterde. Door dit in alle rust tot me door te laten dringen besefte ik dat ik voor een keuze stond. Kies ik voor een leven in de schaduw van het kwaad of voor een leven in het licht achter het kwaad. Toen ik voor dat laatste koos zag ik niet alleen de betrekkelijkheid in van het kwaad maar zag in een flits ook het licht achter het kwaad en besefte dat de schaduw volledig zou verdwijnen op het moment dat ik in het licht boven het kwaad zou staan.

Zie ook:
goed en kwaad
nonchalant
in het oog van de cycloon
spinnenweb

het niet-iets zijn

Zodra we worden geconfronteerd met de leegte ‘het leeg-zijn, het niet-iets zijn’ proberen we deze te vullen met iets. Afhankelijk van iemands persoonlijkheid bestaat dit iets uit een persoonlijke mix van gedachten, gevoelens en gedrag. Van liefde tot betekenisvolle gedachten en arbeid. De drang om de leegte te vullen is zo groot dat we vergeten dat er nog een andere manier is om ermee om te gaan. De leegte in en onder ogen zien. Er jezelf ontspannen en niet-reactief voor openstellen. Wanneer je dit doet ontdek je dat het niets de tegenpool is van het iets. Zonder deze twee tegenpolen zou de scheppingskracht niet kunnen bestaan, zich niet met de hartslag van het leven kunnen manifesteren in ruimte en tijd. Door te kiezen voor de scheppingskracht verdwijnt de angst die de leegte oproept en vormen zich nieuwe mogelijkheden, nieuwe vergezichten gevormd uit iets en niets.

Zie ook:
levende stilte
het geluk tussen geluk en ongeluk
horror vacui
de cirkel is rond

in het oog van de cycloon

Het is alsof ik gevangen zit in een cycloon waar ik word meegesleurd in een maalstroom van berichten over de oorlog in Oekraïne, stijgende inflatie, klimaatverandering, energietekorten en problemen met mijn gezondheid en huis. Ondanks verwoede pogingen om grip te krijgen op de problemen lukt het me niet om ze allemaal te overzien en te bepalen wat ik zal doen. Het enige dat ik kan doen is de verbetenheid waarmee ik me erin vastbijt loslaten en me overgeven aan het hier en nu. Mezelf overgeven aan de rust en stilte in het oog van de cycloon. Hier, omgeven door het geraas, zal ik de diverse problemen niet-reactief moeten beschouwen, bepalen waar ik grip op heb en wat ik ga doen.

Zie ook:
spinnenweb
stress storm
in de schaduw van het kwaad
gewoon lijden
pluk de dag
een feit

Dit was de negende van twaalf geselecteerde columns in de categorie crisis.

de liefde overwint alles

‘De liefde overwint alles, laten we ons overgeven aan de liefde.’ is een vers uit het tiende herdersgedicht van Vergilius (70-19 v.Chr.) Een gedicht dat gaat over het liefdesverdriet van de dichter Gallus. Het begin van dit vers ‘de liefde overwint alles’ wordt door christenen vaak gebruikt om de suprematie en onoverwinnelijkheid van God’s liefde aan te geven. Ik heb daar moeite mee. Deze opvatting van God’s liefde lijkt te zijn ingegeven door het beeld van menselijke liefde, van het winnen of verliezen van de liefde, van trouwen en scheiden. Goddelijke liefde is meer dan dat. Het is de kracht die tegenstellingen overbrugt. De kracht in de schepping die een positief geladen atoomkern verbindt met een negatief geladen elektron en die atomen, moleculen en organismen voortstuwt in de evolutie. Je ontdekt deze goddelijke scheppingskracht door je met een open geest te richten op de liefde die verbindt in plaats van op het winnen of verliezen van de liefde.

Zie ook:
scheppingskracht
inzicht in de schepping
één met de schepping
kracht
hier en nu

Dit was de zesde van elf geselecteerde columns in de categorie scheppingskracht.

Dit was de vierde van acht geselecteerde columns over goddelijke liefde.

Dit was de laatste van twaalf geselecteerde columns in de categorie verbondenheid.

1 2 3 … 7 » »

zoeken vinden loslaten

columns en e-books over spiritualiteit, communicatie en persoonlijke ontwikkeling