Mijn herinneringen aan de middelbare school leken tot nu toe bevroren te zijn in de tijd. Dit veranderde toen ik tijdens de presentatie van een boek over de school zag hoe het verleden voortleeft in het heden. De mensen en de gebouwen zijn in de afgelopen zestig jaar geëvolueerd. Niets en niemand is stil blijven staan. De gebouwen zijn aangepast aan de tijd en hebben een nieuwe functie gekregen. De studenten zijn in alle richtingen uitgewaaierd en hebben gebeurtenissen in gang gezet die andere gebeurtenissen in gang hebben gezet, die op hun beurt ook weer.. Hoeveel gebeurtenissen heb ik zelf wel niet in gang gezet? Hoeveel wegen heb ik als omvallende dominostenen geplaveid en van tekens voorzien? Ik val stil, houd mijn aandacht vast en zie hoe de stroom van leven doorgaat in het heden. Het heden dat ons levend verleden is.
Categorie: tijd
afscheid van een geliefde
Afscheid moeten nemen van een geliefde is een van de pijnlijkste ervaringen in een mensenleven. De betekenis van afscheid nemen is ‘het verwijderen of verliezen van iets of iemand waarmee je jezelf verbonden voelt’. Het bij een scheiding of overlijden afscheid moeten nemen van een geliefde is als de amputatie van een stuk van je diepste wezen. Het laat een gat achter, een gevoel van leegte, wanhoop en verdriet. Het gevoel van verbondenheid is echter meer dan de hechte band die is verbroken. Het reikt tot in de ruimtetijd. Hier kun je jezelf niet hechten, kun je niets verliezen. Hier besef je dat verlies een illusie is en dat deze de oorzaak is van je lijden. Door de illusie los te laten en je over te geven aan het nu ervaar je het diepe gevoel van verbondenheid. Niet alleen met je geliefde maar met alles en iedereen.
Zie ook:
afscheid
een kwestie van timing
plotseling overlijden
hechten
de derde primaire emotie
Dit was de laatste in een selectie van twaalf columns over overspel en liefde.
glashelder
Het blijft rondtollen in mijn hoofd. Een kolk van machteloosheid en wanhoop, ontstaan door de wereldwijde groei van het aantal machtsbeluste alleenheersers die zich met geweld proberen te ankeren in de tijd. Ik kijk naar de sporen die hun geweld over de wereld en in de menselijke ziel trekt. Zie hoe het probeert het glas van mijn ziel te breken. Ik kijk door het glas. De tijdloze constante van het zijn dringt tot me door. De tol van machteloosheid en wanhoop wankelt, valt stil. Ik haal diep adem, recht mijn rug en zie de wereld zoals hij is, glashelder.
De mortuis nil nisi bene.
Het Latijnse gezegde ‘De mortuis nil nisi bene.’ wordt vaak vertaald met ‘over de doden niets dan goeds’. Er staat echter niet bonum ‘het goede’ maar bene ‘op een goede gepaste manier’. Een betere vertaling is ‘Zeg niets over de doden tenzij op een gepaste manier.’ Wanneer je tijdens een herdenking iets wilt zeggen over de overledene, vertel dan bijvoorbeeld hoe hij omging met de tegenstellingen in het leven, zoals de afstemming van sociaal vriendelijk en sociaal krachtig gedrag. Plaats dit in de context van zijn leven. Kijk naar het geheel, niet naar een deel. Het geeft geen pas om vanuit je tijdsgebonden waarheidsstreven de tekortkomingen te accentueren terwijl er voor de overledene geen toekomst meer is, alleen het nu. Geen toekomst, dan ook geen verleden. Beter is het om stil te staan bij wat je van de overledene kunt leren over de kunst van leven in het nu.
Zie ook:
de kunst van leven
levenskunstenaar
de film van mijn leven
wie zonder zonde is
over de doden niets dan goeds
zekerheid en continuïteit
Zekerheid en continuïteit vormen de aardse tegenhanger van het spirituele hier en nu. Zekerheid is het gevoel ergens geaard te zijn. Continuïteit is het gevoel dat deze zekerheid er altijd zal zijn. Het gevoel van zekerheid en continuïteit ontstaat meestal in de jeugd door ouders die er altijd voor je waren. Later zocht je dit gevoel bij een partner. Voor de een is het een opstapje naar een hier en nu beleving. Voor een ander is het een bezit, een recht dat ze met hand en tand verdedigen. Bij overspel en scheiding kan dit ertoe leiden dat ze met wraak- en wrokgevoelens reageren. Van moord tot het treiteren van degene die hen het gevoel heeft ontnomen.
Zie ook:
kernwaarden in de opvoeding
zeker zijn
een leven van hard werken
wraakgevoel
Dit was de derde van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.
- natuurlijk geweld
- het kwaad in ons
- zekerheid en continuïteit
- jongensdroom
- de ultieme kick
- making a serial killer
- de verslavende kick van geweld
- olifanteneffect
- woede en haat
- wraakgevoel
- eerwraak
- de mannen cocktail
- verborgen kracht
- gewoon omdat het kan
- collectief geweld
- sektarisch geweld
- fanatieke doodsdrift
- doodgewoon
- teleurgesteld in de mens
- intieme en hartstochtelijke seks
- genocide
- mechanisch geweld
- zestig jaar later
- gerechtvaardigd geweld
- een mens zijn zin, is een ..
Dit was de derde van twaalf geselecteerde columns in de categorie verbondenheid.
fantasy
Ik denk aan de fantasy film die ik gisteren zag. Stel dat wat hierin werd verbeeld ergens in het universum mogelijk zou zijn. Zou ik er dan aan mee willen werken? Ik laat de vraag bezinken en denk terug aan hoe ik vanochtend geïnspireerd aan het schrijven was en hoe ik vanmiddag tijdloos bezig was in de tuin. Ik ben eigenlijk al bezig op een manier die voor anderen en voor aliëns misschien fantasy is.
Waarom schrijf ik nog?
Een vraag die ik mezelf nu al een paar keer heb gesteld is: Waarom schrijf ik nog wanneer alles wat ik heb geschreven uiteindelijk zal verdwijnen? Ik sta stil en laat de vraag tot me doordringen. In eerste instantie denk ik: Belachelijk dat ik het nog doe! Bovendien: Wat voegt een enkele column toe aan wat ik al heb geschreven? Dan corrigeer ik mezelf: Het gaat niet om wat ik schrijf maar om het feit dat ik schrijf. Ik schrijf omdat ik vorm wil geven aan de scheppingskracht in me. Het maakt niet uit of ik dat doe door te schrijven of door iets anders. Ook al verdwijnt alles wat ik heb geschreven, het scheppend vermogen waarvan ik getuige ben blijft.
Zie ook:
Wat is het nut van wat ik schrijf?
in den beginne
weten zonder woorden
de schepping