Categorie: golf

Ik gebruik vaak het begrip golf als metafoor voor de spiritueel ervaren beweging van hoogtepunten en dieptepunten, orde en wanorde enz. Lees eerst de column surfen op de golf van leven.

Ben ik depressief?

Ben ik depressief? Ik vraag me dit af omdat wat ik voel soms die indruk wekt. Met name wanneer ik door de ziekte van parkinson de grip en controle op mijn lichaam verlies. Op die momenten is het alsof een golf van gevoelens me dreigt te overspoelen. Een mix van machteloosheid, hopeloosheid, verdriet en paniek. Sinds kort komt daar een ander gevoel bij. Mijn levenslust verdwijnt op zo’n moment, het plezier en de drive om iets te doen. Ondanks de verschijnselen van een depressie heb ik niet het idee dat ik depressief ben. De gevoelens drukken op me maar verlammen me niet. Voor een deel ken ik ze eigenlijk al mijn hele leven. Ze zijn nu alleen veel heftiger. Zodra ik ze opmerk kan ik er nog altijd mee omgaan door ze niet-reactief in de ogen en onder ogen te zien.

Zie ook:
Ben ik melancholisch?
in de ogen en onder ogen zien
dieptepunt
uitgeblust
stress storm

een vlakke lijn

Ik zak soms geestelijk diep weg, krimp tot dicht bij het absolute nulpunt waar ik blijf hangen in een doodse stilte. Na verloop van tijd kom ik dan weer tot leven en herpak mezelf. Nadat ik mezelf heb herpakt is het alsof er nooit een dieptepunt is geweest. Verstandelijk weet ik echter beter. Mijn leven is een golf van up’s en down’s waar ik doorheen moet. Uiteindelijk zal de golf uitdoven in een vlakke lijn. Wat er dan met mij gebeurt weet ik niet. Wat ik wel weet is dat ik, hoe ik ook probeer te overleven in gedachten en gevoelens, ze zal moeten loslaten. Het leven begint en eindigt niet met zekerheden maar met mogelijkheden.

Zie ook:
geven en nemen
mogelijkheden
verkennen
negatieve spiraal
dieptepunt
hoogtepunt
het is allemaal zo gewoon

tussen hoop en wanhoop

Onrustig bewegend probeer ik mijn evenwicht te bewaren op het smalle koord tussen hoop en wanhoop. De hoop dat we na de coronacrisis een schonere en betere wereld zullen creëren en de wanhoop dat zal blijken dat we er niets van hebben geleerd. Terwijl ik op het koord sta, besef ik dat mijn bestemming niet ligt in hoop of wanhoop maar in het koord waarop ik sta. Hier op het smalle koord dien ik de gedachten en gevoelens los te laten die me nu eens naar de ene en dan weer naar de andere kant op trekken.

Zie ook: tussen hoop en verwachting

niets dat mij boeit

Er is momenteel niets dat mij boeit. Het is niet zo dat ik niet open sta voor wat er in of buiten me gebeurt. Er is echter niets dat mijn aandacht vasthoudt. Ondanks dat ik diep in mezelf de neiging voel om afleiding te zoeken in eten, drinken of uitgaan, is zelfs die drang niet sterk genoeg om mezelf eraan over te geven. Het enige dat ik doe is wachten totdat de volgende golf van leven mij oppakt en met zich meevoert.

Zie ook:
vervelen
ik verveel me
troost

scheppingskracht

Zonder scheppingskracht zouden we niet bestaan. Ze is niet alleen de bron en het water maar ook de steen die in het water valt en de ring van uitdijende golven. Als deel van de scheppingskracht is de mens schepper en schepping. Degene die stenen in het water gooit en golven van goed en kwaad opwekt.

Zie ook:
Hoe bijzonder is de scheppingskracht!
de liefde overwint alles
Waartoe zijn wij op aarde?
één met de schepping
de prijs van vrijheid
egoïsme
over leven

recycling

Soms zou ik de tijd stil willen zetten en hard roepen: Waar zijn we nou allemaal mee bezig? We daveren maar door, walsen over alles en iedereen heen. Natuurlijk, leven is behalve een zelfstandig naamwoord ook een werkwoord. Maar na gedane arbeid is het ook goed rusten. We hebben rust nodig om te beseffen dat we niet eindeloos door kunnen gaan. Zelfs de golf die eindeloos in hoogte lijkt toe te nemen valt uiteindelijk uiteen als gevolg van de cyclische wet van groeien, bloeien en sterven. Na de dood valt ons lichaam uiteen in atomen die tot voedsel zullen dienen voor nieuwe planten, mensen en dieren. We zijn slechts een tijdelijke fase in een eindeloze cyclus. Pas wanneer we dit beseffen zullen we ons niet meer op één fase van de cyclus richten maar op de gehele cyclus en op de duurzame constante in de cyclus, de as van het wiel zonder welke geen cyclus mogelijk is.

Zie ook:
de schepping
statisch en dynamisch
tot de dood ons scheidt
de hartslag van de schepping
over leven
selffulfilling prophecy
het is allemaal zo gewoon

blijven kijken

Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de levensloop van mensen en in hun persoonlijkheid. Misschien verklaart dat mijn belangstelling voor het programma Lauren Lake’s ‘Paternity Court’. Ik heb tientallen afleveringen van dit programma gezien waarin steeds de ontrouw van ouders en de uit hun relatie(s) voortgekomen kinderen centraal staan. Ik vraag me af waarom ik blijf kijken. Het is niet mijn behoefte om te observeren en te analyseren. Het is iets anders. Ik lijk op het kind dat met grote open ogen de wereld bekijkt en ongefilterd bij zich binnen laat komen. Ik blijf kijken en wacht op het moment dat er iets in me gebeurt waardoor ik stop met kijken. Het moment waarop de volgende golf van leven mij oppakt en haar verbazingwekkende boodschap over me uitstort.

Zie ook: mensen kijken

1 2