Het begon gisteravond met de constatering dat mijn leven betekenisloos en uitzichtloos is geworden. Ik ging naar bed met de gedachte: Terwijl anderen genieten van mooie uitzichten, heb ik bijzondere inzichten. ‘s Nachts droomde ik over onze wereld, een enkel segment van een universum dat als een antenne uitschuift en als een bloem in alle richtingen uitwaaiert. Ik zag en voelde haar bestemming. De constante transformatie van zijn. De omzetting van zijn in het zijn en van het zijn in zijn.
Zie ook:
wie schrijft die blijft
universum
de schepping
bestemming
queeste
de vreugde van het zijn
de hartslag van de schepping