Een satiricus stelt in woord en beeld de menselijke dwaasheid aan de kaak. Hij doet dit met humor, nu eens ironisch, dan weer spottend of provocerend. Doelwit van de satiricus zijn de machtigen van deze aarde en degenen die de waarheid in pacht denken te hebben. Een van de oudste voorbeelden van satire is een spotprent in een grot bij Deir el-Bahri  waar de vrouwelijke farao Hatshepsut in een erotische positie is afgebeeld. Wanneer de satiricus zich uit door middel van taal dan heette dit vroeger een hekeldicht. Een hekel is een plank met spijkers waarmee vlasstengels van vuil werden ontdaan en tot draden werden ontleed. Dit is wat de satiricus in figuurlijke zin doet met onze eigenwaan en met maatschappelijke misstanden. Zijn humor ontleedt en relativeert het beeld dat we van onszelf hebben. Dit is confronterend vooral wanneer je aan je zelfbeeld gehecht bent en wilt dat anderen het met je eens zijn.