Categorie: woede en haat

Woede en haat zijn emoties bij de primaire emotie ‘vechten’. Ze zijn met elkaar verbonden door afschuw en wrok en uiten zich in wraakacties en geweld. Lees eerst de column woede en haat.

Zie ook de categorieën primaire emoties, wraak en wrok en geweld.

woede na overspel

Dat je jezelf machteloos, wanhopig, en leeg voelt, dat begrijp ik. Wat ik niet begrijp is dat je het gat, dat door het overspel van je vrouw in je is geslagen, laat vollopen met woede. Ben je kwaad vanwege het verlies van zekerheid en continuïteit? Voel je jezelf verraden omdat ze jullie afspraak om open en eerlijk te zijn, heeft verbroken? Voel je jezelf vernederd omdat je de enige lijkt te zijn die niet op de hoogte was van haar verhouding? Ben je kwaad omdat ze zei dat je, wanneer je van haar hield, haar dit zou gunnen? Mis je oprechte spijt bij haar voor de pijn en de leegte die ze heeft veroorzaakt? Ben je bang voor de leegte, voor het alleen zijn? Maar waarom zou je bang zijn? Waarom verwelkom je de leegte niet? Is het immers niet zo dat je alleen moet kunnen zijn om helemaal één te kunnen zijn?

Zie ook:
zekerheid en continuïteit
huwelijksbeloften
inzicht in de leegte
eenzaam
alleen zijn
heel zijn
gevoel van verbondenheid

Dit was de elfde in een selectie van twaalf columns over overspel en liefde.

de verslavende kick van geweld

Woede die je onderdrukt blijft opspelen totdat je haar in de ogen en onder ogen hebt gezien. Zolang dat niet is gebeurd stapelt de woede zich op en wordt een stuwmeer van emotionele bewijsdrang. De kracht die in het stuwmeer ligt opgeslagen kan voor diverse activiteiten worden gebruikt, van maatschappelijk gewenst tot maatschappelijk ongewenst gedrag. Van creativiteit tot criminaliteit. Wanneer het stuwmeer te groot wordt kan de dam die haar van de buitenwereld afsluit bezwijken en onschuldigen treffen met een vloedgolf van geweld. Voor jezelf kan het leegstromen van het stuwmeer een bevrijdende ervaring zijn, een seksuele ontlading. Een kick die om meer vraagt, de verslavende kick van geweld.

Zie ook:
in de ogen en onder ogen zien
grootste ergernis
waarnemer

Dit was de zevende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

woede en haat

Bij dictators moet ik vaak denken aan Hitler en zijn vazallen. Aan mannetjes op zoek naar genoegdoening en erkenning omdat ze zich buitengesloten voelen en in hun eer aangetast. Losers met een zichzelf overschattend ego die hun woede omzetten in haat. In aan walging grenzende afkeer voor andersoortig gedrag en in verbeten vijandigheid jegens hen die dit gedrag vertonen. In hun streven naar genoegdoening en erkenning betrekken ze anderen in hun haat door in de propaganda het gevoel van afschuw, wrok en venijn te verbeelden en van argumenten te voorzien. Dit leidt tot uitbarstingen van geweld waarmee ze hun macht en aanzien versterken. Geweld zoals in nazi Duitsland in de Kristallnacht van 9 op 10 november 1938.

Zie ook:
erkenning en waardering
eergevoel
genoegdoening
integratieproces

Dit was de negende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

plotseling overlijden

Een van de meest heftige gebeurtenissen in een mensenleven is het plotseling overlijden van een geliefde. De onverwachte dood van een partner, een kind, een familielid, een vriend. In eerste instantie kun je er alleen maar met ongeloof op reageren en ontkennen. Dan dringt het verwoestende besef van het verlies tot je door. Het barre feit van ‘nooit meer’. Nu eens maakt dit je woedend dan weer intens verdrietig. De woede kan diverse vormen aannemen, van onverwachte uitbarstingen tot verbeten naar een verklaring zoeken of iets gaan doen. Je verdriet is dooraderd met gevoelens van machteloosheid, wanhoop, verwarring, onzekerheid en schuld. Terwijl woede en verdriet je leven lijken te bepalen dringt het besef van het alleen zijn steeds sterker tot je door. Je geliefde is er niet meer, komt nooit meer terug, zal nooit meer door die deur naar binnen komen wandelen. Om met deze leegte om te kunnen gaan zul je de band met het leven moeten herstellen. Je bijdrage aan het leven weer oppakken en genieten van de vreugdevolle momenten op je pad. ‘Er zijn’ in wie je bent en in wat je doet.

Zie ook:
Gertjan
afscheid
afscheid van een geliefde
de kleine dood
er alleen voor staan
verbondenheid
de vreugde van het zijn
hier en nu momenten
einde gesprek

wraakgevoel

Ik heb op YouTube tientallen ‘cheating stories’ beluisterd. Audioverhalen over overspelige echtgenotes en wraak. Ik herken en erken daardoor nu beter mijn eigen wraakgevoel. De mix van woede, weerzin, verdriet en machteloosheid die ontstaat wanneer iemand zijn belofte verbreekt, zijn macht misbruikt of mij bedreigt. Dit schreeuwt erom het hem of haar betaald te zetten. De keren dat ik daaraan toegaf liet ik me onbewust leiden door de gedachte ‘Je kunt je oppermachtig voelen en denken dat je hebt gewonnen maar ik bepaal de tijd, de plaats en de wapens.’

Zie ook:
machtsstrijd
eerwraak
dreigend gevaar
rechtvaardigheidsgevoel
zekerheid en continuïteit
horror vacui

Dit was de tweede van een selectie van vijftien columns over rechtvaardigheid en recht.

Dit was de tiende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

dissonanten en consonanten

Veel mensen hebben hun leven doordrenkt met woede, haat, hebzucht, macht en/of genot. Hoe meer ik me in deze gevoelens verdiep, hoe meer ik me bewust word van de machtswellustelingen en roofdieren onder ons. Maatschappelijk veroordeel ik hen. Spiritueel wekken ze een gevoel van betrekkelijkheid in me op. Voor mij is ieder mens een bijzondere compositie van gevoelens. Zelfs wanneer een compositie uit dissonanten bestaat. De negatieve waarde die ik aan dissonanten verbind is namelijk betrekkelijk. Zij wordt bepaald door mijn waardering voor consonanten als harmonie, passie en tederheid. Door me open te stellen voor dissonanten en consonanten word ik me bewust van de dynamiek van de schepping, haar verscheidenheid en veranderlijkheid.

Zie ook:
cognitieve dissonantie
valse klanken
bijzonder
passie
teder

Dit was de derde van twintig geselecteerde columns over tegenstellingen.

Ik ben woest!

Ik ben zo godvergeten kwaad, woest ben ik. Hebben we dan helemaal niets geleerd van het verleden? Zagen we dan niet dat Poetin hetzelfde doet als Hitler? Gedreven door machtshonger en grootheidswaan begon hij een veroveringsoorlog in Tsjetsjenië, Georgië, Belarus en nu in Oekraïne. Oorlogen die hij naar het Russische volk toe onderbouwt met leugens en die hij laat uitvoeren met niets en niemand ontziend geweld. Waarom hebben we niet gereageerd toen hij tekeer ging in Syrië? Waren we zo blij met zijn steun in de oorlog tegen terroristen dat we over hem maar zwegen? Maar waarom ben ik zo verschrikkelijk kwaad? Is het alleen vanwege hem of is er nog een andere reden? Ben ik kwaad vanwege onze jarenlange desinteresse in wat er in de Russische politiek plaats vond of ben ik teleurgesteld dat de mens sinds de tweede wereldoorlog nog altijd geen antwoord heeft op het ontstaan van dictatoriale regiems zoals dat van Poetin? Noch in Zuid- en Midden-Amerika, noch in Afrika, China, Noord-Korea, Myanmar, Midden-Oosten, Turkije en zelfs niet in het Amerika van Trump. Waarom heb ik zelf niet veel krachtiger gereageerd? Was ik zo met mezelf bezig dat ik onvoldoende oog had voor het leed van anderen? Of zag ik het wel maar had ik er ook geen oplossing voor? Is dat de diepere oorzaak van mijn woede? Mijn ego en onvermogen? Drukken deze tekortkomingen misschien extra zwaar op me doordat ik door mijn leeftijd nog maar een beperkt aantal jaren heb om een betere wereld achter te laten? Maar is het verlangen naar een betere wereld wel reëel? Moet ik dit verlangen niet loslaten en accepteren dat de mens onvolmaakt is en dat de enige weg naar volmaaktheid het hier en nu is dat boven verlangen, wroeging en wanhoop staat?

Zie ook:
Russisch gif
ongepast
dictator Trump
teleurstelling
groot groter grootst
megalomane beschaving
een wet van Meden en Perzen

1 2 3 … 10 » »

zoeken vinden loslaten

columns en e-books over spiritualiteit, communicatie en persoonlijke ontwikkeling