Categorie: verslaving

Veel mensen zijn verslaafd aan hun emoties en gedachten. Ze kunnen niet zonder en willen steeds meer van hetzelfde. Lees eerst de columns verslaafd aan het leven en emotie verslaafd.

de verslavende kick van geweld

Woede die je onderdrukt blijft opspelen totdat je haar in de ogen en onder ogen hebt gezien. Zolang dat niet is gebeurd stapelt de woede zich op en wordt een stuwmeer van emotionele bewijsdrang. De kracht die in het stuwmeer ligt opgeslagen kan voor diverse activiteiten worden gebruikt, van maatschappelijk gewenst tot maatschappelijk ongewenst gedrag. Van creativiteit tot criminaliteit. Wanneer het stuwmeer te groot wordt kan de dam die haar van de buitenwereld afsluit bezwijken en onschuldigen treffen met een vloedgolf van geweld. Voor jezelf kan het leegstromen van het stuwmeer een bevrijdende ervaring zijn, een seksuele ontlading. Een kick die om meer vraagt, de verslavende kick van geweld.

Zie ook:
in de ogen en onder ogen zien
grootste ergernis
waarnemer

Dit was de zevende van vijfentwintig geselecteerde columns in de categorie geweld.

empathie

Empathie is een nuttig overlevingsinstrument. Door je in te leven in de gevoelens van anderen kun je zien of zij zich bijvoorbeeld bewust zijn van een gevaar dat je zelf nog niet hebt opgemerkt. Ons verlangen en streven naar empathie is zo sterk dat we blind zijn voor de valkuilen ervan. We verwarren bijvoorbeeld empathie met charme. Psychopaten en narcisten weten dit en maken misbruik van deze blinde vlek. Zij weten dat ze je met charme kunnen manipuleren. Het verlangen naar empathie maakt ons niet alleen blind, we zijn er ook verslaafd aan. De entertainment industrie misbruikt haar om er financieel beter van te worden. Zij betovert ons met in illusies verpakte empathie.

Zie ook:
mijn baas is een psychopaat
lang leve de psychopaat
mijn baas is een narcist
rattenblues

verslaafd aan de verbazing (vervolg)

Ik ben verslaafd aan reality-tv. Ik zou een einde kunnen maken aan de verslaving door de personen in de programma’s te analyseren. Ik kan me er echter niet toe zetten. Ik ben bang de verbazing en verwondering kwijt te raken die ik ervaar bij het kijken. In plaats daarvan besluit ik om mijn verslaving te analyseren. Ik stel vast dat ik last heb van de ‘fear of missing out’, de angst iets belangrijks te missen. Ik wil wel mijn verslaving kwijt maar niet de mogelijkheid mezelf te verbazen en te verwonderen. Maar waarom zou ik daar bang voor zijn? Vormen verbazing en verwondering niet de natuurlijke schakel tussen de cycli van ‘zoeken vinden loslaten’?

Zie ook:
verslaafd aan de verbazing
reality-tv
reality stars

verslaafd aan de verbazing

Ik ben verslaafd aan de verbazing. Doelloos dwaal ik rond in de wondere wereld van de reality tv waar we daten, relaties aangaan, bedriegen, scheiden en strijden over wie de vader is van onze kinderen. Verslaafd dompel ik me onder in de wereld van beginnende relaties en verbroken relaties. Ik kan er geen genoeg van krijgen, ik wil steeds meer. Is dit de prijs van mijn verbazing? Verslaving? Waarom maak ik geen einde aan de verslaving? Waarom zet ik niet de eerste stap en erken dat ik verslaafd ben? Maar dat doe ik nu toch, ik schrijf er toch over? Ik lach, sluit mijn computer en ga naar bed.

Zie ook:
verslaafd aan de verbazing (vervolg)
reality-tv
reality stars

verslaafd aan het leven

Wij zijn de slaaf van onze hersenen, van repeterende gedachten en gevoelens waarmee we prettige momenten herhalen en ellende onderdrukken. We onderdrukken bijvoorbeeld heftige emoties door onmatig te eten en te drinken. We zijn verslingerd aan spelletjes waarmee we een dopamine en adrenaline kick opwekken. We overladen onszelf met afbeeldingen en verhalen die een gevoel van opwinding oproepen. Om jezelf te kunnen bevrijden van deze en van andere verslavingen dien je te erkennen dat je verslaafd bent. Door te erkennen dat je verslaafd bent aan het leven bevrijd je jezelf van de grootste verslaving. Sommigen erkennen deze pas aan het einde van hun leven wanneer een geliefde zegt ‘Laat los, ga maar.’

Zie ook: ga maar

selfitis

Selfitis is de ziekelijke neiging om selfies te maken en ze vervolgens te delen met anderen. Hiertoe behoren niet alleen foto’s van jezelf op de sociale media maar ook persoonlijke berichten. Waarom delen we deze zo massaal? Het antwoord is simpel: We zijn verslaafd aan bevestiging. We voelen ons bijzonder wanneer anderen hun waardering over ons uitspreken door middel van likes, volgers en subscribers.

Zie ook:
volgers
bezoekersaantallen
zien en gezien worden

een nieuwe realiteit

De smartphone heeft een nieuwe realiteit toegevoegd aan ons dagelijks leven. We gebruiken haar niet alleen om te communiceren met anderen maar ook om te communiceren met de kunstmatige intelligentie van het wereldwijde computernetwerk. Er groeit een steeds inniger band tussen ons en dit netwerk. Uiteindelijk zal deze band verder reiken dan de band tussen demente bejaarden en hun computergestuurde knuffelrobot. We zullen onze hersenen steeds meer laten aansturen door de logaritmes van het intelligente computernetwerk. De vraag die dit bij me oproept is: Zal dit netwerk een toegevoegde realiteit blijven naast onze menselijke natuur of zullen we ons erdoor laten opslokken? Wanneer ik kijk naar de mate waarin we verslaafd zijn geraakt aan de smartphone dan denk ik dat dit laatste zal gebeuren. Stel dat dit gebeurt, moet ik daar dan treurig om zijn? Nee, waarom zou de evolutie de biologische weg moeten blijven volgen? Waarom zou ze niet een technologische weg van kunstmatige intelligentie en robotisering mogen inslaan?

Zie ook:
netwerk van vertrouwen
biocomputers

1 2 3 » »