Categorie: zelfgenoegzaam

Zelfgenoegzaam betekent ‘tevreden en zelfingenomen zijn met het beeld dat je van jezelf hebt’. Navelstaren betekent ‘een eigen leefwereld creëren op grond van het beeld dat je van jezelf hebt’. Lees eerst de column zelfgenoegzaam.

Zie ook de categorieën arrogantie en vastzitten.

streven naar vrijheid

Sinds de val van de Berlijnse Muur in 1989 denken we dat maatschappelijke problemen verdwijnen wanneer iedereen de vrijheid krijgt om zich te ontwikkelen. We dachten zelfs dat andere landen ons automatisch zouden volgen wanneer ze het economische succes van deze vrijheid zouden zien. Terwijl we ons zelfvoldaan wentelden in welvaart ontstonden er echter machtsblokken van landen die, onder de dekmantel van economische vrijheid, met onderdrukking en militaire inzet hun macht en invloedssfeer vergrootten. Om daar tegenwicht aan te bieden hadden we collectief de geestelijke weerbaarheid moeten tonen die voortkomt uit het streven naar vrijheid in plaats van wereldwijd onze individuele welvaart uit te stallen.

Zie ook:
het Westen
consumptiemaatschappij
zeventig jaar later
noblesse oblige
barbaars
religie of hedonisme

Dit was de laatste van twaalf geselecteerde columns in de categorie democratie.

  1. de ondergang van onze democratie
  2. de val van het westen
  3. democratische waarden en voorwaarden
  4. autocraat democraat
  5. totalitair regime
  6. Glijden we af naar een autocratie?
  7. frauderende politici
  8. geschiedenisles
  9. goedgelovige democraten
  10. hautaine democratie
  11. doorgeslagen in individualisme
  12. streven naar vrijheid

Russisch gif

Ik had kunnen voorzien wat er in Oekraïne gebeurt wanneer ik meer geïnteresseerd was geweest in Rusland en in de Russische politiek. Wanneer ik daar meer oog voor had gehad dan had ik het totalitaire gifmengsel zien ontstaan: de angst en de politieke afzijdigheid van het Russische volk, de bewondering voor Stalin, de machtshonger van Poetin, zijn ideologie van een groot Russisch Rijk, zijn desinformatie en censuur, zijn onderdrukking van tegenstanders, zijn kliek van ja-knikkers en de steun van de geheime dienst, corrupte bureaucraten, oligarchen en de Russisch Orthodoxe kerk. Had ik hier meer oog voor gehad en de tijd genomen om het niet-reactief tot me door te laten dringen dan had ik een oorlog zoals in Oekraïne voorzien en ervoor gewaarschuwd. Ook zou ik krachtiger en feller hebben gereageerd op de democratische zelfgenoegzaamheid die ons belemmerde om de oorlogsdreiging te zien.

Zie ook:
Russisch falen
Ik ben woest!
gluiperds
de nieuwe fascisten
de nieuwe machthebbers
verklaring

een deel van de waarheid

‘De liefde is geduldig en vol goedheid. Ze kent geen afgunst, geen ijdel vertoon en geen zelfgenoegzaamheid. Ze is niet grof en niet zelfzuchtig, ze laat zich niet boos maken en rekent het kwaad niet aan, ze verheugt zich niet over het onrecht maar vindt vreugde in de waarheid.’ In welke vertaling je deze tekst uit de brief van de apostel Paulus aan de Korintiërs ook leest, ze staat vol positieve intenties, verborgen achter wat volgens Paulus geen liefde is. De tekst wordt veelvuldig gebruikt bij huwelijksinzegeningen binnen kerkgemeenschappen die uitgaan van de zondigheid van de mens. De waarheid over de liefde ontdek je echter pas in de dagelijkse omgang met elkaar wanneer blijkt dat de geciteerde tekst slechts een deel van de waarheid bevat. Liefde omvat ook waar Paulus zich tegen afzet. Met begrip en mededogen ontdek je deze allesomvattende waarheid.

Zie ook:
over het goede gesproken
tot de dood ons scheidt

eindeloze beweging

We hebben als mens een sterke behoefte aan erkenning. We willen gehoord en gezien worden en we willen horen en zien dat we worden opgemerkt. Niet zomaar opgemerkt, we willen dat anderen ons bijzonder vinden. Het risico van deze behoefte aan erkenning is dat het je eigenwaan versterkt. Dat je, wanneer je de erkenning krijgt, zelfgenoegzaam denkt dat je het hoogste hebt bereikt, dat je niet verder hoeft te zoeken. Je kunt dan wel denken dat je klaar bent met zoeken maar het leven gaat eindeloos door. Dit stopt niet met de beslissing dat je klaar bent of met het beeld dat anderen van je hebben. Dit beeld vergaat met de tijd, de beweging blijft. Het is aan jou of je daar actief aan blijft deelnemen.

Zie ook:
veranderen doet pijn
bijzonder

zelfgenoegzaam

Ik erger me aan de zelfgenoegzaamheid van de zwijgende massa en van de culturele elite. Ik erger me omdat ze genoeg lijken te hebben aan zichzelf en zich afsluiten voor de problemen in de wereld. Wanneer ik hier wat langer bij stil sta kan ik er echter ook wel weer begrip voor opbrengen. Een probleem waar je geen oplossing voor hebt stop je het liefst zo ver mogelijk weg. Hiermee vererger je echter wel het probleem. Je geeft er alle ruimte aan om een ramp te worden. Problemen los je niet op door ze weg te stoppen en je terug te trekken in jezelf maar door ze onder ogen te zien en te handelen naar wat je ziet. Dit hoeft niet altijd een definitieve oplossing op te leveren maar door er over na te denken en jezelf te laten horen werk je in ieder geval mee aan het begin van een oplossing.

Zie ook:
de confrontatie uit de weg gaan
mijn baas is een narcist
arrogante positivisten
genocide
verlichting

noblesse oblige

Elke samenleving kent een groep mensen die maatschappelijk en economisch een bevoorrechte positie innemen. Deze elite heeft vaak de neiging zich verheven te voelen boven anderen en dit te vertalen in rechten voor zichzelf. Een oud gezegde ‘noblesse oblige’ ofwel ‘adeldom verplicht’ geeft aan dat een elite zowel rechten als plichten heeft. Zij dient een voorbeeld te zijn van goed gedrag. Anderen te steunen en te helpen om het bestaan te verlichten. Wanneer deze plicht verzandt in normvervaging, zelfgenoegzaamheid en eigenbelang loopt de elite het risico van haar troon te worden gestoten. Geld of macht helpt haar dan niet zelfs niet wanneer de elite bestaat uit landen, superrijken of multinationals.

Zie ook:
zo bijzonder is de mens niet
streven naar vrijheid

nood leert bidden

In tijden van onzekerheid zoeken mensen steun bij een hogere macht of sterke leider. In de kerk zoeken ze steun bij een goddelijke macht, maatschappelijk bij een politiek leider. Op dit moment wordt de wereld overspoeld door onzekerheid over de effecten van oorlog, globalisering, klimaatverandering en economische ongelijkheid. Zaken waar volgens velen de gevestigde politiek door eigenbelang en navelstaarderij geen antwoord op heeft. Dit wantrouwen zie je overal terug, van Amerika tot Rusland en de Filipijnen waar de bevolking steun zoekt bij populisten als Trump, Poetin en Duterte. Politici die simpele en krachtige oplossingen zeggen te hebben en door hun aanhang als goden worden vereerd.

Zie ook:
mindfucker
bidden

1 2 3