Categorie: verlangen

Verlangen. We schrijven en zingen erover maar wat betekent het en waar verlangen we naar? Lees eerst de columns verlangen, romantisch verlangen en verlangen naar verlichting.

Zie ook de categorieën hoop en wanhoop, verwachting, macht, hebzucht, begeerte en genot.

dynamische balans

De mens is van nature nieuwsgierig ‘gretig verlangend naar het onbekende’. Vanaf zijn geboorte verkent, onderzoekt en ontdekt hij de wereld. Deze drang naar avontuur is dynamisch verbonden met de behoefte aan zekerheid en continuïteit. In deze dynamiek verschuift de balans nu eens naar het veilige gevoel van persoonlijke groei, dan weer naar het avontuur van de persoonlijke ontwikkeling. In relaties leidt de dynamische balans tot het consolideren en versterken van de onderlinge samenwerking en tot het jezelf onbekommerd overgeven aan de flow van activiteiten en gebeurtenissen in het leven. Hierbij transformeert je verlangen naar het onbekende in stil en aandachtig openstaan voor wat komt en gaat.

Zie ook:
benieuwd
zekerheid en continuïteit
ontwikkeling
go with the flow
huwelijksbeloften
statisch en dynamisch

behoefte

Je hebt allemaal wel eens behoefte aan tederheid, hartstocht, bescherming, troost, erkenning, waardering en interesse. Soms verwacht je dat anderen je behoefte kennen en er ongevraagd invulling aan geven. Wanneer ze dat niet doen is de kans groot dat je op een emotionele glijbaan belandt van teleurstelling, wrok, verdriet en miskenning. Wil je dit voorkomen? Herken en erken dan je behoeften en laat ze los. Verlang en streef er niet naar. Wat je zoekt zijn de vanzelfsprekende uitingen van liefde die je als mens geeft en ontvangt.

Zie ook:
de liefde overwint alles
verborgen achter ..
conflicten
goede bedoelingen

boodschap voor toekomstige generaties

Ik zou een boodschap na willen laten voor toekomstige generaties. Een bezielende gedachte die van generatie op generatie wordt doorgegeven. Wanneer ik hierover nadenk besef ik de absurditeit van mijn wens. Een dergelijke boodschap zou een dogma worden en de illusie wekken dat er iets goeds uit voort zal komen wanneer je jezelf eraan vasthoudt. Het goede kan niet worden vastgehouden, laat staan dat het kan worden vastgelegd in een boodschap. Het goede is het kloppend hart van de schepping. Je vindt het in het hier en nu door de tegenstellingen in de schepping met begrip en mededogen te beschouwen.

Zie ook:
gevoelens die blijven
onveranderlijk

onzelfzuchtig

De betekenis van onzelfzuchtig is ‘zonder eigenbelang, zonder verlangen naar iets ter versterking van je ego’. Ik ken veel onzelfzuchtige personen. Zij die zich volledig wegcijferen in bijvoorbeeld de zorg voor anderen. Voor sommigen van hen betekent dit dat hun ego niet de kans krijgt om te groeien in een maatschappelijke carrière. Dit confronteert me met een vraag: Je moet je ego loslaten om jezelf spiritueel te bevrijden. Wat moeten zij loslaten? Hun onzelfzuchtigheid? Dit is krankzinnig! Ik denk aan een uitspraak van Christus ‘Wanneer je een aalmoes geeft, laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet.’ Onzelfzuchtige mensen laten hun ego niet weten wat ze doen, ze voeden het niet. Ze hoeven het daarom niet los te laten. Wat er aan ego is verdwijnt vanzelf.

Zie ook:
ego
zelfzucht
van losmaken naar loslaten

mystieke verbondenheid

Mystiek is het verlangen naar eenwording met het goddelijke. Bij veel christelijke mystici heeft de eenwording met het goddelijke het karakter van mededogen met het lijden van Christus. Door hun oprechte getuigenissen zou je bijna vergeten dat er nog een andere weg is. Dat je niet hoeft te verlangen of te streven naar een band met Christus om de eenwording met het goddelijke te ervaren. Er is namelijk al een band. We zien en ervaren deze echter niet doordat het lijden ons ervan afsluit. Door het lijden, de pijn van het bestaan, teder en met begrip tegemoet te treden word je één met het goddelijke.

Zie ook:
heiligen
verlangen naar verlichting
goddelijke liefde

als vanouds

Ik heb me op dit blog al enkele keren afgevraagd wat de effecten van de verschillende crises op ons zullen zijn. De afgelopen zomer werd ik me sterk bewust van een van deze effecten. Na de lockdown zochten we bezigheden en vertier waaraan we gewend waren. Leefden ons leventje als vanouds. Lieten ons leiden door het verlangen naar de periode waarin we vrij waren om uit te gaan en te feesten en door de veronderstelling dat we een nieuwe crisis wel weer zullen oplossen als ze op ons pad komt.

Zie ook:
zeven magere jaren
retraite
Hoe overleven we de coronacrisis?
machteloos moedeloos
Gevaar!

Ben ik melancholisch?

Had je mij enkele jaren geleden gevraagd of ik melancholisch ben dan had ik ja gezegd. Nu ben ik minder overtuigd. Melancholisch heeft voor mij te veel de betekenis van zwartgallig. Ik ben niet verbitterd en heb niet het gevoel in een zwart gat te zitten. Wat ik voel heeft iets weemoedigs, een droefgeestige stemming. Toch beschrijft ook het woord weemoed niet wat ik voel. Wat ik voel heeft met verlangen te maken. In eerste instantie denk ik nu aan het woord heimwee, het droefgeestig verlangen naar je geboortegrond. Dit is het ook niet. Een ander woord waar ik aan denk is nostalgie, het verlangen naar hoe het was. Ook dat is het niet. Wat ik voel is een droefgeestig verlangen naar thuis. Het thuisgevoel dat ik de eerste vier jaar van mijn leven moet hebben gehad toen mijn ouders met vijf kinderen bij mijn oma woonden. Een periode waarvan mijn moeder zei dat, terwijl zij het huishouden deed, mijn oma op ons paste waarbij ze ons vaak op schoot nam. Ik heb nog altijd de stoel waarin zij zat. Ik denk dat ik onbewust naar deze tijd terugverlang.

Zie ook:
zwaarmoedig
thuisgevoel
Ben ik depressief?
onze band

1 2 3 … 5