De afgelopen veertig jaar hoefde er nauwelijks een beroep te worden gedaan op de bescherming en ondersteuning van de groep. We konden ons persoonlijk ontwikkelen. Lieten ons niet onder de voet lopen door de kudde. Terwijl het grootste deel van de wereld zich koesterde in familiebanden en collectieve normen leefden wij met standpunten als: Je moet jezelf kunnen zijn. Ze moeten me nemen zoals ik ben. Sinds september 2001 zijn we daar niet meer zo zeker van. Langzaam wordt de invloed van het collectief sterker. De druk om je aan te passen groter. Verrast door deze ontwikkeling zwijgen we wanneer we worden geconfronteerd met de romantiek van het collectief. Geven ons blind over aan hen die bescherming beloven tegen vreemdelingen en economische rampspoed. Laten ons gedachteloos meeslepen in maatschappelijke discussies. Stemmen lijdzaam in met onveranderlijke religieuze standpunten.

Zie ook:
Neanderthalers 2.0
het nieuwe collectivisme
de collectieve mens