Ik merk dat ik de neiging heb een gesprek af te breken wanneer een gesprekspartner zich niet aan bepaalde communicatiewaarden houdt. Zo kan ik niet tegen een welles nietes discussie. Ook kan ik er niet tegen wanneer iemand mij gebruikt om zichzelf te horen praten en mijn luisteren interpreteert als een bevestiging van zijn ego. Ik heb ook moeite met mensen die in een gesprek alleen maar reageren op wat ik zeg en geen eigen initiatief tonen. Daarnaast heb ik moeite met mensen die me niet uit laten praten of die mijn zinnen voor me afmaken terwijl ik nog naar de juiste woorden zoek. Dit alles roept een vraag bij me op: Zijn mijn waarden misschien normen, strakke regels, waarmee ik mezelf afsluit van anderen? Terwijl ik deze vraag stel dringt het antwoord al tot me door. Ook al ga ik een gesprek met iemand uit de weg, het hoeft mij niet te belemmeren om me in hem in te leven. Dit kan ook zonder gesprek.

Zie ook: afspraak is afspraak