Ieder mens volgt een eigen spirituele weg. Mijn weg is die van het vragen stellen. Door zelfkritisch vragen te stellen bevrijd ik me van persoonlijke ballast en voel ik me innig verbonden met het leven. Op de momenten dat ik deze verbondenheid ervaar herken ik soms ook de weg die anderen volgen. Nu eens is deze geplaveid met warme familieverbanden, plezier en creativiteit, dan weer met  lichamelijke ellende, emotionele worstelingen en materiële en geestelijke zorgen. Nu eens loopt iemand lichtvoetig over de weg, dan weer zwoegend en ploeterend. Nu eens is de rode draad die hij volgt een rationele dan weer een emotionele. Hoe een weg er ook uitziet en hoe iemand er ook overheen loopt, op de momenten dat ik me verbonden voel met het leven weet ik dat de weg die iemand volgt compleet en vanzelfsprekend is.

Zie ook:
onze harde schijf
rode draad