Ik begeef me regelmatig op het hellend vlak tussen feiten en mogelijkheden. Feiten die onafhankelijk te toetsen en reproduceerbaar zijn en mogelijkheden die nog onderzocht moeten worden op hun feitelijkheid. Een voorbeeld van een mogelijkheid is dat we zoals Plato zei in een droomwereld leven. Dat we slechts enkele dimensies zien van een werkelijkheid die uit meerdere dimensies bestaat. Volgens sommige wiskundigen bestaan er zelfs elf dimensies. Zij zouden dit kunnen onderbouwen. Ik kan hun theorieën niet toetsen of reproduceren. De mogelijkheid van elf dimensies boeit me echter wel. Terwijl ik me hierop concentreer krijg ik plotseling het gevoel alsof ik op een ijsschots dans, op het gladde oppervlak tussen feiten en mogelijkheden. Ik glimlach, voel de grond onder mijn voeten wegglijden en besef dat er geen ijsschots is maar een oceaan van mogelijkheden waar ik zo vrij ben als een vis.

Zie ook:
schijnwereld
eudaimonia
transdimensionale werkelijkheid