de hoop op meer

Waarom probeer ik nog steeds de betekenis van het leven bloot te leggen? Waarom ga ik hiermee door terwijl anderen opgeven? Waarom laat ik niet los en geniet van het comfort dat het leven me te bieden heeft en ga me te buiten aan genot zolang het nog kan? Heeft het leven een verborgen betekenis die als een geheime schat mijn aandacht gevangenhoudt door kleine stukjes van zichzelf prijs te geven? Of dringt de volle betekenis van het kleine niet tot me door omdat ik nog altijd hoop op groter en meer?

eZie ook:
groot groter grootst
meer maakt niet beter
geen optelsom
jaloers
reflecteren
hier en nu momenten