de uitzichtloosheid van het bestaan

Hoe reageer je wanneer je wordt geconfronteerd met de uitzichtloosheid van het bestaan? Ben je wanhopig, woedend of reageer je met nonchalance en ironie? Hoe zie je jezelf op zo’n moment? Zie je jezelf als een eenzame bij in de gonzende korf van het leven of wil je de korf verlaten om in stilte te sterven? Wat doe je wanneer je dit alles constateert? Blijf je jezelf wentelen in zelfmedelijden of ga je op zoek naar mededogen met jezelf? Mededogen dat je vindt door je gevoelens los te laten en in het hier en nu te staan.

Zie ook :
mededogen
radicalisering
begrip mededogen en vergeving