de wever

Ik ervaar het leven steeds meer als een kleed waarin ieder mens een draad is met een begin, een middenstuk en een einde. Een levensdraad van groeien, bloeien en sterven. We plukken net zo lang aan onze draad totdat we haar uit het kleed hebben bevrijd. Wanneer we sterven gaat de draad weer op in het kleed. Een kleine groep mensen bevrijdt zich uit deze cyclus van vastzitten en bevrijden doordat ze beseffen dat ze niet de draad maar het kleed zijn. Een enkeling beseft dat ze niet alleen het kleed maar ook de wever van het kleed zijn.

Zie ook:
van hetzelfde laken een pak
rafels
afgerond geheel