Toen ik 22 was schreef ik: ‘n definitie van het ondefinieerbare. In dit essay verbond ik mijn natuurkundige, maatschappelijke en spirituele inzichten tot één geheel. Het schrijven van dit werkstuk gaf mijn denken rust. Ik besefte echter ook dat deze rust van korte duur zou zijn. Met het begrip ‘n wilde ik daarom aangeven dat mijn definitie maar een van de vele mogelijkheden was.

Toen ik 54 was publiceerde ik een bundel met korte spirituele verhalen: zoeken vinden loslaten. Hierin liet ik zien dat ik nog altijd op zoek ben naar antwoorden. Op mijn zoektocht vind ik diverse antwoorden. Door ze tot me door te laten dringen en ermee te versmelten kan ik ze loslaten. Hierdoor bloeien inzichten en gevoelens op die mijn antwoorden overstijgen.

Deze inzichten en gevoelens komen het dichtst bij wat ik zoek. Het zijn echter slechts momenten die komen en gaan in een grenzeloze wereld waarin alles was, is en zal zijn. Toch blijf ik zoeken of zoals het woord definitie het zegt blijf ik grenzen bepalen omdat ik de schoonheid van het grenzeloze, het ondefinieerbare ervaar juist wanneer ik op een grens sta.

Zie ook: wauw