Mijn werk als schrijver is analytisch en beheerst. Ik sta mezelf weinig dichterlijke vrijheden toe. De onderwerpen waarover ik schrijf dienen nauw aan te sluiten bij wat ik denk en wat ik voel. Ik wil me niet verliezen in fictie en esthetische stijlmiddelen. Dit neemt niet weg dat wat ik schrijf soms toch iets van een gedicht heeft. Laat ik proberen dit met een metafoor te verduidelijken: Mijn columns zijn de stenen van een gebouw. Ondanks dat de stenen een strak gecontroleerde vorm hebben heeft het gebouw dat niet. Het gebouw is een uitdrukking van dichterlijke vrijheid. Nu eens is het een nauwgezette weergave van de werkelijkheid dan weer fictief, nu eens esthetisch dan weer ruw en ongepolijst. Wanneer je goed kijkt zie je soms de dichterlijke vrijheid van het gebouw in een enkele steen weerspiegeld.

Zie ook:
een uitdijend kleed van inzicht
de film van mijn leven
in de tijd gestold
mission statement
stijl
fantasie
meer lezen ..
spirituele symfonie