Ik word in mijn leven sterk gehinderd door de ziekte van Parkinson. Als omvallende dominostenen veroorzaakt deze ziekte een reeks van fysieke klachten. In mijn geval: een stijve arm, trillende hand en kaak, droge mond, slikproblemen, slokdarm problemen, obstipatie en verminderde eetlust. Je zou er wanhopig van worden. Alhoewel wanhoop op de loer ligt en me soms dicht op de huid zit, krijgt ze niet echt vat op me. Wanhoop is gekoppeld aan hoop. Hoop ‘het emotionele verlangen dat iets werkelijkheid zal worden’ heeft nooit een grote rol in mijn leven gespeeld. Ik leef zoveel mogelijk in het hier en nu. Daar waar mijn ziekte een feit is, een chronisch gegeven. Aan dat feit kan ik niets veranderen. Het enige dat ik kan doen is met medicijnen en een aangepaste levensstijl proberen de klachten te verlichten en te genieten van het hier en nu.

Zie ook:
een feit
psychische gevolgen
psychische gevolgen parkinson