Ik ben geïntrigeerd door het dubbelleven dat sommigen leiden. Mannen of vrouwen die naast hun huwelijkspartner een geheime relatie hebben. Waarom spelen ze geen open spel? Is degene met wie ze al een relatie hebben een back-up, een plan B voor het geval de relatie met de affaire partner mis gaat? Is het angst voor de praktische gevolgen van een scheiding? Of is het angst voor de openlijke bekentenis dat ze het vertrouwen van hun partner hebben geschonden? Of houden ze van beiden evenveel en zijn ze bang de liefde van één van beiden te verliezen? Maar is wat ze liefde noemen dan wel echte liefde? Is het niet slechts de illusie van een zelfzuchtig roofdier op zoek naar zoveel mogelijk prooi? Is het niet zo dat echte liefde zich alleen openbaart wanneer je jezelf er open en onzelfzuchtig voor inzet en de angst haar te verliezen loslaat?
Zie ook: player