Zoals in een eerdere column al aangegeven maak ik me zorgen over de immigratie van godsdienstige dogmatici. Vanochtend dacht ik: We hebben een tegengeluid nodig, een nieuw religieus bewustzijn. Een bewustzijn dat niet verankerd is in de diensten die je verleent aan een denkbeeldige god maar dat gegrond is in het besef van de diepere waarde van het dagelijks leven. Helaas kun je hier geen naam aan geven. Iedere vorm waarin je het giet leidt uiteindelijk tot tweedracht, machtsstrijd en persoonlijke strijd. Wanneer ik dan ook spreek van ‘een nieuw religieus bewustzijn’ zou ik, beginnend met het woord ‘een’, elk woord moeten weglaten totdat er niets overblijft dat zou kunnen uitgroeien tot een dogma. Het enige dat ik kan doen is luid en duidelijk laten horen hoe zelfreflectie en kritisch denken ruimte scheppen voor steeds weer nieuwe momenten van geestelijke vrijheid en spiritualiteit.

Zie ook:
religie geen godsdienst
vluchtelingenprobleem
postrevolutie
de antidogmatische partij
ethisch reveil