Er zijn drie primaire emoties die ons helpen om te overleven: vechten, vluchten en verbinden. De derde primaire emotie, het verbinden ofwel het steunen en beschermen van elkaar, versterkt vaak de andere twee.

Zo barsten er in het voetbalstadion spreekkoren los wanneer een speler een fout maakt. We rennen mee wanneer de mensen om ons heen op de vlucht slaan. We gebruiken de primaire emoties niet alleen, we misbruiken ze ook. Woedend doen we ons beklag in een volle winkel. Met gespeelde verontwaardiging zoeken we bondgenoten in een vergadering.

We hanteren verschillende argumenten om het misbruik te rechtvaardigen. Youp van het Hek maakt onder het mom van satire het merk Buckler kapot. Gordon camoufleert met zijn lach het feit dat hij het leven van de directeur van een verzorgingshuis verziekt. Politici nemen maatregelen op grond van vermeende economische of terroristische bedreigingen.

Ik heb niet de illusie dat het misbruik van de primaire emoties kan worden uitgebannen. Daarvoor zijn ze te sterk met ons dagelijks leven verbonden, hebben we ze te hard nodig. Ik wil wel het misbruik sneller leren herkennen, me er niet blind door laten meeslepen. Er tegen optreden wanneer er een grens wordt overschreden.