Ik merk dat ik onbewust een beloning verwacht voor goed gedrag. Ik span me in voor een bepaalde zaak of voor iemand en verwacht er erkenning voor terug. Dit ergert me. Blijkbaar heb ik nog altijd de waardering van anderen nodig. Hoe prettig waardering ook is, ik streef er niet naar. Ik wil er niet afhankelijk van zijn. Het doet me denken aan mensen die zich als slachtoffer presenteren in de hoop dat anderen er tegenin zullen gaan en hun zelfvertrouwen zullen versterken door te bevestigen dat hen onrecht is aangedaan. Echt zelfvertrouwen, wat overgaat in zelfbewustzijn, is niet gegrondvest in de waardering van anderen maar in het vermogen om je verlangens los te laten en je open te stellen voor dat wat je ontvangt zonder ernaar te verlangen.

Zie ook:
erkenning en waardering
beloning voor goed gedrag
verwachten