Evi

Nog geen zes jaar oud is Evi deze week overleden. Zij was een van de bijna zeven miljard mensen op deze aarde. Ik heb haar nooit persoonlijk gekend. Ik ken haar slechts via de liefde en het leed van haar opa en oma en van het indrukwekkende dagboek van haar vader en moeder. Waarom raakt haar dood mij dan toch zo sterk? Is het de pijn die ik voel van mensen die me dierbaar zijn? Is het mijn leeftijd waardoor ik steeds vaker ontroerd raak door oprechte liefde? Of is het dankbaarheid dat het leven zo veel zuiverheid openbaart?