Ik heb een technische klus geklaard waarvan ik dacht dat het resultaat perfect was totdat ik een fout ontdekte. Vroeger zou ik hemel en aarde hebben bewogen om de fout te herstellen zodat het resultaat aan mijn eisen zou voldoen. Nu leg ik me erbij neer. Streven naar perfectie is prima zolang ik tijdloos bezig kan zijn. Het herstellen van de fout zal spanning bij me oproepen waardoor ik er niet tijdloos mee bezig kan zijn. Een andere reden waarom ik me erbij neerleg is het besef dat mijn streven naar volmaaktheid is gekoppeld aan mijn vermogen om de onvolmaaktheid te accepteren. Tezamen vormen volmaaktheid en onvolmaaktheid de perfectie van het leven. Het is belangrijk dat ik hiervan doordrongen raak. Ik zal er namelijk aan het einde van mijn leven ook mee te maken krijgen wanneer er geen tijd meer is om fouten te herstellen.

Zie ook:
jeugdherinnering
controlefreak
eigen schuld, dikke bult
ouderdom komt met gebreken
streven naar volmaaktheid