Ik schrik wanneer ik denk aan de mogelijke gevolgen van de coronacrisis, zoals: een muterend virus waar geen vaccin tegen opgewassen is, veranderde arbeidsmarkt, inflatie, recessie, een groeiende kloof tussen arm en rijk, opkomst van autocratische leiders. Ik laat de schrik bezinken en denk aan de geschiedenis van de mensheid, oorlogen, natuurrampen en ziektes die hele volken naar de afgrond hebben gevoerd. Waarom zou ons lot anders zijn? Dan bedenk ik: Jij hebt makkelijk praten, je bent zeventig maar al die jonge mensen dan die de schoonheid van het leven nog willen ervaren? Onzin, zelfs een kind kan deze schoonheid ervaren. Zij is geen optelsom van kennis en ervaring, je ervaart haar ieder moment dat je je gedachten loslaat en je openstelt voor het hier en nu. Ik glimlach, stap uit de stroom van gedachten en geniet van de tuin.

Zie ook:
de hoop op meer
gewoon ‘n verhaal
le moment suprême
schoonheid