Vijftig jaar geleden was het overlijden van mijn vader een drama voor me. Ik belandde in een cocon van gevoelens waar ik geen grip op had. Pas tien jaar later herkende en erkende ik mijn gevoelens en begon ze te verwerken. Intussen zijn er in de afgelopen vijftig jaar meerdere familieleden na een kort of lang ziekbed overleden. Hun overlijden heeft me bewust gemaakt van de grote verscheidenheid aan gevoelens die ik daarbij ervaar. Allereerst het verdriet omdat ik een geliefde moet loslaten, de pijn van nooit meer. Naast de gevoelens van verdriet en pijn zijn er ook mooie gevoelens: het besef van de betrekkelijkheid van het leven, de blijdschap dat er een einde is gekomen aan het lijden, intense liefde, tedere dankbaarheid en gevoelens van verbondenheid en troost die je met elkaar deelt.

Zie ook: het complete pakket