Ik vind de levens die we leiden zo gewoon. Het zijn net computerprogramma’s die op basis van logaritmes een besloten werkelijkheid creëren. Het maakt niet uit of het gedrag in deze in zichzelf gekeerde wereld maatschappelijk geaccepteerd is of niet. Zo gewoon als het leven is van de brave burger, zo gewoon is het leven van de crimineel. Terwijl ik dit opschrijf bedenk ik dat het beeld dat ik schets aansluit bij de in het woord ‘gewoon’ opgesloten filosofie die door onze voorouders aan ons is doorgegeven. ‘Gewoon’ is verwant aan de woorden ‘wennen’ en ‘wonen’. We leiden allemaal een leven waaraan we gewend zijn. Een leven binnen de vertrouwde woning van onze geest.