Er is een maatschappelijke tendens om vrouwelijke leidinggevenden te idealiseren. Zij zouden socialer en minder dominant zijn dan mannen. Om deze opvatting te onderbouwen wordt verwezen naar grensoverschrijdend gedrag van mannen, zoals de eigen zin doordrukken, intimiderend fysiek gedrag, woede uitbarstingen, schelden, vloeken en het openlijk iemand vernederen en beledigen. Dominante vrouwen gedragen zich niet minder extreem. Onder invloed van aanleg en cultuur uiten zij zich soms wel minder direct, bijvoorbeeld door met de ogen te rollen, te zuchten, drammen, roddelen en door anderen buiten te sluiten, te kleineren en negeren. Net als mannen hebben ook zij dit gedrag vaak van hun omgeving geleerd en komt het voort uit angst, onzekerheid, machtswellust, frustratie of een narcistische, psychopathische persoonlijkheid.

Zie ook:
menselijke waardigheid
maatschappelijke drijfjacht
twee leiderschapsstijlen
tweede persoonlijkheid
machtsstrijd
dominante eikels
mindfucker
kleineren