Er zijn drie hoofdpijndossiers waar de politiek mee worstelt: klimaatverandering, immigratie en globalisatie. Ook de burger worstelt met deze problemen. Hij heeft daarnaast echter nog een ander probleem, de onoverzichtelijke bureaucratische regelgeving waarmee politici de dossiers te lijf gaan. De burger wil heldere simpele oplossingen waarover hij zich het hoofd niet hoeft te breken. Aangezien het hem niet lukt om deze zelf te bedenken zoekt hij zijn heil bij politici als Thierry Baudet. Deze lijkt intellectueel tegengas te kunnen geven aan de bureaucratische haarklovers. De kans is echter groot dat hij niet alleen het politieke bed opschudt maar ook een stofwolk van negatieve emoties zal doen opwaaien, van opgekropte frustraties tot woede, haat en venijn. Ben ik bang dat dit gebeurt? Nee, waarom zou ik? Is het vrijkomen van emoties niet een onvermijdelijk gevolg van de cyclus van vastzitten en loslaten? Maak ik me zorgen? Ja, maar ik hoop dat onze beschaving de emoties zal kunnen beteugelen en ten goede zal keren.