Mijn lichaam is geen geoliede machine. Er is regelmatig ‘stront aan de knikker’. Ik ben drie keer geopereerd aan een liesbreuk. Er is twee keer in me gesneden door de kaakchirurg. Mijn prostaat is operatief geschraapt. Ik ben twee keer opgenomen vanwege nierstenen. Ik ben talloze malen bij de tandarts geweest, meerdere keren bij de cardioloog, dermatoloog en huisarts. Dit heeft mijn geestelijke groei niet in de weg gestaan maar droeg er ook niets aan bij. Mijn lichaam was er slechts om mij te dienen. Dit veranderde toen ik besefte dat het beeld dat ik van mannen en vrouwen had werd gekleurd door mijn hormonen. De ziekte van Parkinson leert mij nog meer over mezelf, zoals het belang van fysieke rust en inspanning, het accepteren van beperkingen en het mezelf overgeven aan het hier en nu. Toen dit zojuist tot me doordrong was ik even heel blij met mijn lichaam en met de shit die me overkomt en riep in geluidloze verbazing: Holy Shit!

Zie ook:
chauffeur
Rover 75